An sin chruinnich na h‑uachdarain agus na prionnsachan seo ri chèile a‑chum an rìgh, agus thubhairt iad ris mar seo, A rìgh Dhariuis, mair beò gu bràth.
Agus thubhairt mi ris an rìgh, Gum maireadh an rìgh gu bràth: carson nach biodh mo ghnùis dubhach, nuair a tha am baile, àit-adhlacaidh m’athraichean, air fhàsachadh, agus a gheatachan air an caitheamh le teine?
An sin labhair na Caldèanaich ris an rìgh anns a’ chànain Shirianaich, O rìgh, mair beò gu bràth: innis dod sheirbhisich am bruadar, agus feuchaidh sinne a bhrìgh.
A‑nis thàinig a’ bhànrighinn airson briathran an rìgh agus a thighearnan a‑steach gu taigh na cuirme; agus labhair a’ bhànrighinn ag ràdh, O rìgh mair beò gu bràth: na dèanadh do smuaintean do bhuaireadh, agus na biodh do ghnùis air a caochladh.
Agus nuair a ghairmeadh a‑mach e, thòisich Tertullus air a chasaid, ag ràdh, Do bhrìgh gu bheil sinn tromhadsa a’ mealtainn mòr-shìth, agus gun do rinneadh iomadh deagh ghnìomh don chinneach seo tre do ghliocas-sa,