Air an adhbhar sin, a chionn gu robh àithne an rìgh ro‑theann, agus an àmhainn ro‑theth, mharbh lasair an teine na daoine sin a thog suas Sadrach, Mesach, agus Abed-nego.
Agus dh’fhalbh e, agus fhuair e a chorp tilgte air an t‑slighe, agus an asal agus an leòmhann nan seasamh làimh ris a’ chorp: cha d’ith an leòmhann an corp; cha mhò a reub e an asal.
Agus thug na h‑Eiphitich dian-sparradh don t‑sluagh, a‑chum gun cuireadh iad le cabhaig a‑mach as an tìr iad; oir thubhairt iad, Is daoine marbha sinn gu lèir.
Don tug uachdaran nan caillteanach ainmean: oir thug e air Daniel mar ainm Beltesasar; agus air Hananiah Sadrach; agus air Misael Mesach; agus air Asariah Abed-nego.
Agus dh’àithn an rìgh, agus thug iad leo na daoine sin a rinn casaid air Daniel, agus thilg iad iad do gharaidh nan leòmhann, iad fhèin, an clann, agus am mnathan; agus thug na leòmhainn buaidh orra, agus bhris iad an cnàmhan uile nam bloighdean, mun do ràinig iad ìochdar na garaidh.
Agus nuair a dh’iarr Herod e, agus nach d’fhuair e e, cheasnaich e an luchd-coimhead, agus dh’òrdaich e an toirt air falbh a‑chum peanais. Agus chaidh e sìos o Iudèa gu Cesarèa, agus rinn e còmhnaidh an sin.