Biblia Todo Logo
Iomraidhean Croise

- Sanasan -



Daniel 11:27

Am Bìoball Gàidhlig 1992

Agus bidh cridheachan nan rìghrean seo araon air aimhleas a dhèanamh, agus labhraidh iad breugan air an aon bhòrd; ach cha soirbhich sin: oir fhathast bidh a’ chrìoch anns an àm a shònraicheadh.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

24 Iomraidhean Croise  

An sin thubhairt Absalom, Mura tig thu fhèin, thigeadh, guidheam ort, mo bhràthair Amnon maille rinn. Agus thubhairt an rìgh, Carson a rachadh e maille riut?

Labhraidh iad dìomhanas gach neach ra choimhearsnach; le bilean miodalach, le cridhe dùbailte labhraidh iad.

Carson a nì thu uaill as an olc, O ghaisgich? Mairidh maitheas Dhè a‑ghnàth.

Seadh, nur cridhe tha sibh a’ dealbh aingidheachd; air talamh tha sibh a’ tomhas fòirneart ur làmh.

Gu cinnteach tha clann Adhaimh nan dìomhanas, clann an duine nam brèig; air meidh ma chuirear iad, is aotroime iad gu lèir na dìomhanas.

Rannsaichidh iad a‑mach euceartan; coileanaidh iad mion-rannsachadh; agus sin an taobh a‑staigh de dhuine, eadhon anns a’ chridhe dhomhain.

Is cealg a bhios ann an cridhe luchd-deilbh an uilc; ach do chomhairlich na sìthe bidh gàirdeachas.

Is lìonmhor na smuaintean ann an cridhe duine; ach is i comhairle an Tighearna a sheasas.

Mar shoitheach creadha air a chòmhdachadh le sal airgid, tha bilean air lasadh agus cridhe olc.

Abair thusa, Mar seo tha an Tighearna Dia ag ràdh, Am bi piseach oirre? Nach spìon e a‑nìos a freumhan, agus nach geàrr e dhith a toradh, air chor is gun searg e? Crìonaidh i ann an uile dhuilleagan a ciad-fhàis, eadhon gun chumhachd mòr no mòran sluaigh ga spìonadh a‑nìos as a freumhan.

Ann an treas bliadhna Chìruis rìgh Phersia, dh’fhoillsicheadh nì do Dhaniel (dom b’ainm Beltesasar), agus bha an nì fìor, agus mu thimcheall feachd mhòir; agus thuig e a’ chùis, agus bha e eòlach anns an t‑sealladh.

An sin tillidh esan gu a dhùthaich le saoibhreas mòr; agus bidh a chridhe an aghaidh a’ choicheangail naoimh: agus an dèidh seo a dhèanamh, tillidh e gu a thìr fhèin.

Anns an àm a shònraicheadh tillidh e, agus thig e ris an àird a deas; ach cha bhi na nithean mu dheireadh mar na ciad nithean.

Agus tuitidh cuid dhiubhsan aig a bheil tuigse, a‑chum an dearbhadh, agus an glanadh, agus an dèanamh geal, eadhon gu àm na crìche; a chionn gu bheil e fhathast airson àm a shònraicheadh.

Agus an àm na crìche nì rìgh na h‑àird a deas a phurradh, agus thig rìgh na h‑àird a tuath na aghaidh mar chuairt-ghaoith, le carbadan, agus le marcaichean, agus le mòran long; agus thèid e a‑steach do na dùthchannan, agus sgaoilidh e mar thuil, agus siùbhlaidh e thairis.

Agus thàinig e dlùth don àite anns an do sheas mi: agus nuair a thàinig e, bha eagal orm, agus thuit mi air m’aghaidh: ach thubhairt e rium, Tuig, O mhic an duine, oir anns an aimsir dheireannaich bidh an sealladh.

Agus thubhairt e, Feuch, bheir mise fios dhut ciod a thachras ann an crìch dheireannaich na dian-fheirge: oir anns an àm a shònraicheadh thig a’ chrìoch.

Oir tha an fhàistneachd fhathast airson aimsir shònraichte, ach air a’ cheann mu dheireadh labhraidh i, agus cha dèan i breug: ged dhèan i moille, feith rithe; oir gu deimhinn thig i, cha bhi i air dheireadh.

Ach thubhairt esan riu, Cha bhuin e dhuibhse fios nan aimsir no nan àm fhaotainn, a chuir an t‑Athair na chumhachd fhèin.

Do bhrìgh gun do shuidhich e là anns an toir e breith air an t‑saoghal ann am fìreantachd, tre an duine sin a dh’òrdaich e; agus air seo thug e dearbhadh do na h‑uile dhaoine, le esan a thogail suas o na mairbh.

Ach mu thimcheall nan aimsirean agus nan àm chan eil feum agaibhse, a bhràithrean, mise a sgrìobhadh dur n‑ionnsaigh.




Lean sinn:

Sanasan


Sanasan