Dh’iadh cùird ifrinn mum thimcheall: ghabh lìontan a’ bhàis romham.
Agus ma bhios iad ceangailte an geimhlean ma ghlacar iad ann an cùird àmhghair;
Chuartaich doilgheasan a’ bhàis mi, agus ghlac piantan ifrinn mi; fhuair mi teinn agus bròn.
Dh’fhalaich na h‑uaibhrich ribe dhomh agus cùird; sgaoil iad lìon ri taobh na slighe; leag iad ceapan-tuislidh romham. Selah.
Chuartaich piantan ifrinn mi; ghabh lìontan a’ bhàis romham.
Is tobar beatha lagh an duine ghlic, a‑chum dol as o lìontan a’ bhàis.
Is e eagal an Tighearna tobar na beatha, a‑chum dol as o lìontan a’ bhàis.
Glacaidh a euceartan fhèin an t‑aingidh, agus le cùird a pheacaidh ceanglar e.
Agus thubhairt e, Ghlaodh mi a‑thaobh m’àmhghair ris an Tighearna, agus dh’èisd e rium: à broinn na h‑uaighe ghlaodh mi; chuala tusa mo ghuth.
Agus nuair a chì sibh Ierusalem air a cuartachadh le armailtean, an sin biodh fhios agaibh gu bheil a fàsachadh am fagas.
Neach a thog Dia suas, air dha piantan a’ bhàis fhuasgladh; do bhrìgh nach robh e an comas gun cùmte esan leis: