Biblia Todo Logo
Iomraidhean Croise

- Sanasan -



2 Samuel 22:3

Am Bìoball Gàidhlig 1992

Is e Dia mo charraig; earbaidh mi as: mo sgiath agus adharc mo shlàinte, mo thùr àrd agus mo dhìdean: m’fhear-saoraidh, o ainneart saoraidh tusa mi.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

52 Iomraidhean Croise  

An dèidh nan nithean sin thàinig facal an Tighearna gu Abram ann an taisbeanadh, ag ràdh, Na biodh eagal ort, Abraim: is mise do sgiath agus do dhuais ro‑mhòr.

A‑thaobh Dhè, tha a shlighe iomlan; tha facal an Tighearna air a dhearbhadh: is sgiath e dhaibhsan uile a chuireas an dòchas ann.

Is beò an Tighearna, agus guma beannaichte mo charraig-sa; agus air àrdachadh gu robh Dia, carraig mo shlàinte.

Agus a bheir a‑mach mi om naimhdean: agus os an cionn-san a dh’èirich suas ann am aghaidh thog thu suas mi; o fhear an ainneirt shaor thu mi.

Bheir esan saorsa mhòr da rìgh, agus nochdaidh e tròcair da aon ungte fhèin, do Dhaibhidh, agus da shliochd gu bràth.

Thubhairt Dia Israeil, labhair carraig Israeil riumsa: Bidh esan a riaghlas os cionn dhaoine cearta a’ riaghladh ann an eagal Dhè:

Nàraich iad comhairle an duine bhochd, a chionn gur e an Tighearna a thèarmann.

Teasairg mi, a Thighearna, on droch dhuine; o fhear an fhòirneirt glèidh mi,

Na daingnichear fear-labhairt uilc air an talamh; sealgaidh olc air fear an fhòirneirt a‑chum a sgrios.

Glèidh mi, a Thighearna, o làmhan nan aingidh; o fhear an fhòirneirt dìon mi, lem b’àill mo cheuman a thilgeadh bun-os‑cionn.

Dh’amhairc mi air mo làimh dheis, agus feuch, cha robh fear ann dom b’aithne mi; thrèig cobhair mi; cha robh neach ann a dh’fheòraicheadh airson m’anama.

Mo mhath agus mo dhaingneach, mo thùr àrd agus m’fhear-saoraidh-sa, mo sgiath agus an tì as an earb mi, a cheannsaicheas mo shluagh fodham.

Is e an Tighearna mo charraig agus mo dhaingneach agus m’fhear-saoraidh; mo Dhia, mo chreag anns an cuir mi mo dhòchas; mo sgiath agus adharc mo shlàinte, mo thùr àrd.

Oir falaichidh e mi na sgàth-thaigh ann an là an uilc; falaichidh e mi ann an diamhaireachd a phàillein; air carraig togaidh e suas mi.

Is e an Tighearna mo neart agus mo sgiath; annsan chuir mo chridhe a dhòchas, agus chuidicheadh leam; uime sin rinn mo chridhe gàirdeachas, agus lem laoidh molaidh mi e.

Ach tha thusa, a Thighearna, ad sgèith dhòmhsa; mo ghlòir agus fear-togail mo chinn.

Tha thusa ad ionad-falaich dhomh; o theinn gleidhidh tu mi; le òrain shaorsa cuartaichidh tu mi. Selah.

Is e Dia ar tèarmann agus ar neart, ar cobhair ro‑dheas ann an teanntachdan.

Tha Dia nan slògh leinn; is e Dia Iàcoib as dìdean dhuinn. Selah.

Air an adhbhar sin cha bhi eagal oirnn, ged ghluaisear an talamh, agus ged atharraichear na beanntan gu meadhon na fairge.

Tha Dia nan slògh leinn; is e Dia Iàcoib as dìdean dhuinn. Selah.

Oir beannaichidh tusa am fìrean, a Thighearna; le deagh-ghean cuartaichidh tu e, mar le sgèith.

Sgrios, a Thighearna, agus roinn an teanga, oir chunnaic mi fòirneart agus connsachadh anns a’ bhaile.

Ach seinnidh mise mud neart, agus àrd-mholaidh mi anns a’ mhadainn do thròcair; oir bu tusa mo dhaingneach agus mo dhìdean ann an là mo theanntachd.

Oir bha thusa ad thèarmann dhomh, ad thùr làidir an aghaidh an nàmhaid.

Mar adhbhar iongantais tha mi aig mòran, ach is tusa mo thèarmann làidir.

O fhoill agus o fhòirneart saoraidh e an anam, agus bidh am fuil luachmhor na shùilean.

Oir is grian agus is sgiath an Tighearna, agus bheir an Tighearna gràs agus glòir; cha chùm e math air bith uapasan a ghluaiseas gu h‑ionraic.

A Dhè ar sgiath, faic agus amhairc air gnùis d’Aoin ungte;

A Dhè, dh’èirich na h‑uaibhrich am aghaidh, agus dh’iarr coitheanal luchd-fòirneirt m’anam; agus cha do chuir iad thusa fan comhair.

Agus cuiridh iadsan don aithne d’ainm an dòigh annad, oir cha trèig thusa, a Thighearna, iadsan a dh’iarras thu.

Agus bidh an Tighearna na dhaingneach don tì a shàraichear, na dhaingneach ann an aimsirean teanntachd.

Is e an Tighearna mo neart agus mo dhàn, agus tha e na shlàinte dhomh: is esan mo Dhia-sa, agus nì mi àite-còmhnaidh dha: Dia m’athar, agus àrdaichidh mi e.

Is tùr làidir ainm an Tighearna: ruithidh am fìrean da ionnsaigh, agus bidh e tèarainte.

Tha uile fhacal Dhè fìorghlan: is sgiath e dhaibhsan a chuireas an dòigh ann.

Feuch, is e Dia mo shlàinte; earbaidh mi, agus cha bhi eagal orm; oir is e an Tighearna Iehòbhah mo neart agus mo cheòl; is e fòs as slàinte dhomh.

Agus bidh duine mar ionad-fasgaidh on ghaoith, agus mar dhìdein on doininn; mar shruthan uisge ann an àite tioram, mar sgàil creige mòire ann an tìr airtnealaich.

Cuiribh an cèill, agus thugaibh am fagas; seadh, cuireadh iad an comhairle ri chèile; cò a dh’aithris seo o chian? A dh’innis e on àm ud? Nach mise, an Tighearna? Agus chan eil dia tuilleadh ann ach mi; Dia ceart agus Slànaighear; chan eil ann ach mi.

O Thighearna, mo neart, agus mo dhaingneach, agus mo dhìdean ann an là na h‑airce; ad ionnsaigh-sa thig na cinnich o chrìochan na talmhainn, agus their iad, Gu deimhinn shealbhaich ar n‑athraichean nì gun bhrìgh; dìomhanas, agus nithean gun tairbhe.

Oir mar seo deir Tighearna nan sluagh, Dia Israeil, feuch, cuiridh mise na thosd anns an àite seo, fa chomhair ur sùl-se agus ur làithean, guth an t‑subhachais, agus guth an aoibhneis, guth an fhir nuadh-phòsda, agus guth na mnà nuadh-phòsda.

Agus tha mo spiorad a’ dèanamh gàirdeachais ann an Dia mo Shlànaighear:

Agus gun do thog e suas dhuinne adharc slàinte ann an taigh Dhaibhidh, a òglach fhèin;

A thoirt saorsa dhuinn o ar naimhdean, agus o làimh na muinntir sin uile lem fuathach sinn:

Agus their e, Càit a bheil an diathan, a’ charraig as an d’earb iad;

Is esan a’ charraig, tha a obair iomlan; oir is breitheanas a shlighean uile: Dia na fìrinn, agus gun eucoir, cothromach agus ceart tha esan.

Is sona thu, O Israeil; cò a tha cosmhail riut, O shluagh a shaoradh leis an Tighearna, sgiath do chòmhnaidh, agus neach as e claidheamh do mhòrachd? Agus gheibhear do naimhdean nam breugairean dhut, agus saltraidh tu air an àitean àrda.

Ach nuair a dh’fhoillsicheadh coibhneas agus gràdh Dhè ar Slànaighear do dhaoine,

A dhòirt e oirnn gu saoibhir, tre Iosa Crìosd ar Slànaighear;

Agus a-rìs, Cuiridh mi mo dhòchas ann. Agus a‑rìs, Feuch mise, agus a’ chlann a thug Dia dhomh.

Agus rinn Hanah ùrnaigh, agus thubhairt i, Tha mo chridhe a’ dèanamh gàirdeachais anns an Tighearna; dh’àrdaicheadh m’adharc anns an Tighearna; rinneadh mo bheul farsaing os cionn mo naimhdean, do bhrìgh gu bheil mi aoibhneach ann ad shlàinte-sa.

Chan eil neach air bith naomh mar an Tighearna; oir chan eil neach ann ach thu, agus chan eil carraig ann mar ar Dia-ne.




Lean sinn:

Sanasan


Sanasan