Biblia Todo Logo
Iomraidhean Croise

- Sanasan -



2 Eachdraidh 36:16

Am Bìoball Gàidhlig 1992

Ach rinn iadsan fanaid air teachdairean Dhè, agus rinn iad dìmeas air a bhriathran, agus rinn iad tarcais air a fhàidhean, gus an d’èirich fearg an Tighearna an aghaidh a shluaigh air chor is nach robh leigheas ann.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

44 Iomraidhean Croise  

Agus chaidh e suas as a sin gu Betel: agus nuair a bha e a’ dol suas air an t‑slighe, thàinig clann bheag a‑mach as a’ bhaile, agus rinn iad fanaid air, agus thubhairt iad ris, Gabh suas, fhir mhaoil; gabh suas, fhir mhaoil.

Uime sin ghlac Hanun seirbhisich Dhaibhidh, agus bheàrr e iad, agus gheàrr e an aodach anns a’ mheadhon, gu ruig am màsan; agus chuir e air falbh iad.

Gidheadh chuir e fàidhean dan ionnsaigh, gu an toirt air an ais a dh’ionnsaigh an Tighearna; agus rinn iad fianais nan aghaidh, ach cha d’èisd iadsan riu.

Agus chaidh na gillean-ruith thairis o bhaile gu baile, air feadh tìr Ephraim agus Mhanaseh, eadhon gu ruig Sebulun: ach bha iad a’ fanaid orra, agus a’ dèanamh ball-magaidh dhiubh.

Ach nuair a bhrosnaich ar n‑athraichean Dia nèimh gu feirg, thug e thairis iad do làimh Nebuchadnesair rìgh Bhàbiloin, an Caldèanach, a sgrios an taigh seo, agus a thug an sluagh leis do Bhàbilon.

Gidheadh, bha iad eas-umhail, agus rinn iad ceannairc ad aghaidh, agus thilg iad do lagh air an cùlaibh, agus mharbh iad d’fhàidhean a thug fianais nan aghaidh, a‑chum an tilleadh ad ionnsaigh; agus dh’obraich iad mòran brosnachaidh.

Agus ghiùlain thu leo rè iomadh bliadhna, agus rinn thu fianais nan aghaidh led spiorad le làimh d’fhàidhean: ach chan èisdeadh iad, agus thug thu thairis iad do làimh sluaigh nan tìrean.

Le luchd dian-mhagaidh cealgach, chas iad am fiaclan rium.

Carson, a Dhè, a thilg thu uat sinn gu bràth, agus a lasas d’fhearg ri caoraich d’ionaltraidh?

Am fear a chronaichear gu minig, gidheadh a chruadhaicheas a mhuineal, sgriosar e gu h‑obann, agus sin gun leigheas.

Uime sin gu h‑obann thig a sgrios; gu grad brisear e, gun leigheas.

Agus a‑nis, na bithibh ri fanaid, air eagal gun dèanar ur cuibhrichean làidir; oir chuala mi o Iehòbhah, Tighearna nan sluagh, sgrios, eadhon air a shònrachadh air an tìr uile.

Ciod tuilleadh a ghabhadh dèanamh rim fhìonlios nach do rinn mi ris? Carson, nuair a dh’amhairc mi an tugadh e a‑mach dearcan fìona, a thug e a‑mach dearcan fiadhain?

Cò da bheil sibh a’ dèanamh àbhachd? Ris a bheil sibh a’ dèanamh beòil fharsaing, agus a’ sìneadh a‑mach na teangaidh? Nach clann sibh a chlaon a lethtaobh, sìol na foill?

Airmhidh mi sibhse a‑chum a’ chlaidheimh agus cromaidh sibh uile sìos a‑chum a’ chasgraidh; a chionn, nuair a ghlaodh mi, nach do fhreagair sibhse; nuair a labhair mi, nach d’èisd sibh; ach rinn sibh olc ann am shealladh, agus an nì anns nach robh tlachd agam roghnaich sibh.

An sluagh olc seo, a tha a’ diùltadh mo bhriathran-sa èisdeachd, a tha a’ siubhal a rèir cruas an cridhe fhèin, agus a’ dol an dèidh dhia coimheach, gu seirbhis a dhèanamh dhaibh, agus gu adhradh a thoirt dhaibh; bidh iad eadhon mar an crios seo, nach fiù airson nì sam bith.

Mheall thu mi, O Thighearna, agus bha mi air mo mhealladh; is tu as treasa na mise, agus thug thu buaidh: tha mi ann am chùis-mhagaidh gach là, gach aon ri fanaid orm.

Oir cho tric is a labhras mi, a ghlaodhas mi a‑mach an aghaidh ainneirt, no a dh’èigheas mi lèir-chreach, tha facal an Tighearna air a dhèanamh dhomh na chùis-mhaslaidh agus fhanaid gach aon là.

Oir mar seo deir an Tighearna, Is do‑leigheas do bhruthadh, is cràiteach do chreuchd.

Oir dhruid Sedeciah rìgh Iùdah suas e, ag ràdh, Cuime a bheil thu ri fàistneachd, agus ag ràdh, Mar seo deir an Tighearna, Feuch, bheir mise a’ chathair seo do làimh rìgh Bhàbiloin, agus glacaidh esan i?

Agus thionndaidh iad riumsa an cùl, agus chan i an aghaidh; ged a theagaisg mi iad, ag èirigh gu moch agus a’ teagasg, gidheadh cha d’èisd iadsan, a ghabhail teagaisg.

An sin ghlac iad Ieremiah, agus thilg iad e ann an sloc Mhalchiah mhic Hameleich, a bha ann an cùirt a’ phrìosain; agus leig iad sìos Ieremiah le cùird. Agus anns an t‑sloc cha robh uisge sam bith, ach clàbar: agus chaidh Ieremiah fodha anns a’ chlàbar.

Oir mar seo deir Tighearna nan sluagh, Dia Israeil, Mar a bha m’fhearg agus mo chorraich air a dòrtadh a‑mach air luchd-àiteachaidh Ierusaleim, is amhlaidh a bhios mo chorraich air a dòrtadh a‑mach oirbhse an tràth thèid sibh a‑steach don Eiphit: agus bidh sibh nur mallachadh, agus nur n‑uamhas, agus nur mallachd, agus nur masladh; agus chan fhaic sibh an t‑àite seo nas mò.

Cha mhò a dh’èisd sinn rid sheirbhisich na fàidhean, a labhair ann ad ainm-sa ri ar rìghrean, ri ar n‑uachdarain, agus ri ar n‑athraichean, agus ri uile shluagh an fhearainn.

Agus ma nì sibh tàir air mo reachdan, no ma ghabhas ur n‑anam gràin dem bhreitheanais, air chor is nach dèan sibh m’àitheantan uile, ach gum bris sibh mo choicheangal;

Air an adhbhar sin, feuch, cuiridh mi dur n‑ionnsaigh fàidhean, agus daoine glice, agus sgrìobhaichean; agus cuid dhiubh marbhaidh agus ceusaidh sibh, agus cuid dhiubh sgiùrsaidh sibh nur sionagogan, agus nì sibh geur-leanmhainn orra o bhaile gu baile:

Dèanaibh gàirdeachas, agus bithibh ro‑shubhach; oir is mòr ur duais air nèamh: oir mar sin rinn iad geur-leanmhainn air na fàidhean a bha romhaibh.

Agus chuala na Pharasaich, a bha sanntach, na nithean sin uile: agus rinn iad fanaid air.

Oir bheirear thairis e do na Cinnich, agus thèid fanaid a dhèanamh air, agus maslaichear e, agus tilgear smugaid air;

Ach chuir Herod agus a luchd-cogaidh ann an neo-mheas e, agus rinn iad fanaid air, agus an dèidh a sgeadachadh ann an aodach dealrach chuir e air ais gu Pilat e.

Agus rinn na saighdearan mar an ceudna fanaid air, a’ teachd da ionnsaigh, agus a’ tairgse fìon-geur dha.

Dèanaibh-se gàirdeachas anns an là sin, agus leumaibh le aoibhneas: oir feuch, is mòr ur duais air nèamh: oir is ann mar sin a rinn an athraichean air na fàidhean.

Feuchaibh, a luchd-tarcais, agus gabhaibh iongantas, agus rachadh as dhuibh: oir obraichidh mise obair nur làithean-se, obair nach creid sibh idir, ged a chuireadh duine an cèill dhuibh e.

Agus nuair a chuala iad mu aiseirigh nam marbh, rinn cuid dhiubh fanaid; ach thubhairt cuid eile, Eisdidh sinn riut a‑rìs mun nì seo.

Ach thubhairt dream eile a’ fanaid, Tha na daoine seo làn de fhìon ùr.

Cò de na fàidhean air nach do rinn ur n‑athraichean geur-leanmhainn? Agus mharbh iad iadsan a ro‑fhoillsich teachd an Fhìrein ud; air an robh sibhse a‑nis nur luchd-brathaidh, agus nur mortairean:

Uime sin an neach a nì tàir, chan ann air duine a tha e a’ dèanamh tàir, ach air Dia, a thug dhuinn a Spiorad Naomh fhèin.

Fhuair dream eile deuchainn de fhanaidean, agus de sgiùrsaidhean, seadh fòs, de ghèimhlean agus de phrìosan.

Gidheadh chan èisdeadh iad rim britheamhan, ach chaidh iad le strìopachas an dèidh dhiathan eile, agus chrom iad iad fhèin dhaibh: thill iad gu grad as an t‑slighe anns an d’imich an athraichean, a’ toirt gèill do àitheantan an Tighearna: cha do rinn iadsan mar sin.




Lean sinn:

Sanasan


Sanasan