Biblia Todo Logo
Iomraidhean Croise

- Sanasan -



2 Eachdraidh 29:6

Am Bìoball Gàidhlig 1992

Oir pheacaich ar n‑athraichean, agus rinn iad an nì a bha olc ann an sùilean an Tighearna ar Dia, agus thrèig iad e, agus thionndaidh iad an aghaidhean o phàillean an Tighearna, agus chuir iad cùl ris.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

21 Iomraidhean Croise  

Rachaibh, fiosraichibh den Tighearna air mo shon-sa, agus air an son-san a dh’fhàgadh ann an Israel agus ann an Iùdah, a‑thaobh briathran an leabhair a fhuaireadh: oir is mòr fearg an Tighearna, a tha air a taomadh a‑mach oirnn, a chionn nach do choimhead ar n‑athraichean facal an Tighearna, a dhèanamh a rèir gach nì a tha sgrìobhte anns an leabhar seo.

Ach nuair a bhrosnaich ar n‑athraichean Dia nèimh gu feirg, thug e thairis iad do làimh Nebuchadnesair rìgh Bhàbiloin, an Caldèanach, a sgrios an taigh seo, agus a thug an sluagh leis do Bhàbilon.

O làithean ar n‑athraichean bha sinn ann an cionta mòr gu ruig an là‑an‑diugh, agus airson ar n‑euceartan thugadh thairis sinn fhèin, ar rìghrean, ar sagartan, do làimh rìghrean nan tìrean, don chlaidheamh, do dhaorsa, agus do chreachadh, agus do nàire gnùise, mar air an là‑an‑diugh.

Biodh do chluas a‑nis furachair, agus do shùilean fosgailte, a‑chum is gun èisd thu ri ùrnaigh d’òglaich, a tha mi a’ dèanamh ad fhianais a‑nis, a là agus a dh’oidhche, airson chloinn Israeil d’òglach: agus tha mi ag aideachadh peacaidhean chloinn Israeil, a pheacaich sinn ad aghaidh: pheacaich araon mise agus taigh m’athar.

Ach rinn iad fhèin agus ar n‑athraichean gu h‑uaibhreach, agus chruadhaich iad am muineal, agus cha d’èisd iad rid àitheantan.

A‑nis, matà, O ar Dia-ne, a Dhè mhòir, chumhachdaich, agus uamhasaich, a chumas coicheangal agus tròcair, na measar beag ad fhianais an sàrachadh seo uile a thàinig oirnne, air ar rìghrean, air ar n‑uachdarain, agus air ar sagartan, agus air ar fàidhean, agus air ar n‑athraichean, agus air do shluagh uile, o làithean rìghrean Asiria gu ruig an là‑an‑diugh.

Cha do ghlèidh ar rìghrean, ar n‑uachdarain, ar sagartan, no ar n‑athraichean do lagh-sa, agus cha d’èisd iad rid àitheantan, agus rid theisteas leis an tug thu teisteas nan aghaidh:

O Thighearna, mo neart, agus mo dhaingneach, agus mo dhìdean ann an là na h‑airce; ad ionnsaigh-sa thig na cinnich o chrìochan na talmhainn, agus their iad, Gu deimhinn shealbhaich ar n‑athraichean nì gun bhrìgh; dìomhanas, agus nithean gun tairbhe.

Oir chuir mo shluagh-sa dà olc an gnìomh: thrèig iad mise, tobar nan uisgeachan beò; agus chladhaich iad a‑mach dhaibh fhèin sluic, sluic eu‑dionach, nach cùm uisge.

Nach do choisinn thu seo dhut fhèin, a chionn gun do thrèig thu an Tighearna do Dhia, nuair a bha e gad stiùradh anns an t‑slighe?

A tha ag ràdh ri mìr fiodha, Is tu m’athair; agus ri cloich, Is tu a ghin mi; oir thionndaidh iad riumsa an cùl, is chan i an aghaidh; ach ann an àm an airce their iad, Eirich, agus teasairg sinn.

An tug Heseciah rìgh Iùdah agus Iùdah uile thairis gu bàs e? Nach robh eagal an Tighearna air, agus nach d’iarr e an Tighearna, agus ghabh an Tighearna aithreachas den olc a labhair e nan aghaidh? Ach sinne, tha sinn a’ dèanamh aimhleis mhòir an aghaidh ar n‑anama fhèin.

An tùis a loisg sibh ann am bailtean Iùdah, agus ann an sràidean Ierusaleim, sibh fhèin, agus ur n‑athraichean, ur rìghrean, agus ur n‑uachdarain, agus sluagh an fhearainn, nach do chuimhnich an Tighearna iad, agus nach tàinig iad na aire?

Pheacaich ar n‑athraichean, agus chan eil iad ann, agus ghiùlain sinne an euceartan.

Agus, feuch, ma ghineas esan mac a chì na h‑uile lochdan a rinn a athair, agus gun toir e fa‑near, agus nach dèan e an leithid;

Agus thug e mi don chùirt as fhaide a‑staigh de thaigh an Tighearna, agus, feuch, aig doras teampall an Tighearna, eadar an sgàth-thaigh agus an altair, tuaiream còig fir ar fhichead, len cùlaibh ri teampall an Tighearna, agus an aghaidh ris an àird an ear, agus iad ag adhradh don ghrèin ris an àird an ear.

O Thighearna, a rèir d’uile fhìreantachd, guidheam ort, leig led chorraich agus led fheirg tilleadh air falbh od chathair Ierusalem, do shliabh naomh: a chionn, airson ar lochdan, agus airson aingidheachdan ar n‑athraichean, gu bheil Ierusalem agus do shluagh nam masladh do na h‑uile mun cuairt dhuinn.

An tì a ghràdhaicheas athair no màthair nas mò na mise, chan airidh orm e: agus an tì a ghràdhaicheas mac no nighean os mo chionn-sa, chan airidh orm e:




Lean sinn:

Sanasan


Sanasan