Biblia Todo Logo
Iomraidhean Croise

- Sanasan -



2 Corintianach 7:5

Am Bìoball Gàidhlig 1992

Oir nuair a thàinig sinn do Mhacedònia, cha d’fhuair ar feòil fois sam bith, ach bha sinn fo àmhghar air gach taobh; an leth a‑muigh bha còmhrag, an leth a‑staigh bha eagal.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

23 Iomraidhean Croise  

Ach cha d’fhuair an calaman fois do bhonn a choise, agus thill e da ionnsaigh don àirc, do bhrìgh gu robh na h‑uisgeachan air aghaidh na talmhainn uile: an sin chuir e a‑mach a làmh, agus rug e air, agus thug e a‑steach e da ionnsaigh don àirc.

Air gach taobh cuiridh uamhasan eagal air, agus fuadaichidh iad air a chasan e.

Agus bidh na slòigh mar aol air a losgadh; mar dhroigheann air a ghearradh sìos, loisgear iad anns an teine.

Oir chuala mi tuairisgeul mhòrain, Uamhas air gach taobh aithrisibh-se, agus aithrisidh sinne e: tha iadsan uile ris an robh mi ann an sìth furachair airson mo thuislidh, ag ràdh, Theagamh gum meallar e, agus gum faigh sinn buaidh air, agus gun gabh sinn dìoghaltas dheth.

Thubhairt thu, Mo thruaighe mise a‑nis! Oir chuir an Tighearna bròn rim dhoilgheas; tha mi sgìth lem osnaidhean, agus fois air bith cha d’fhuair mi!

Na rachaibh a‑mach don mhachair, na siùbhlaibh anns an t‑slighe; oir an sin tha claidheamh an nàmhaid, uamhas air gach taobh.

Chan eil leigheas air mo bhròn: tha mo chridhe fo leòn an taobh a‑staigh dhìom.

Agus an dèidh don choghàir sgur, ghairm Pòl na deisciobail da ionnsaigh, agus air dha a chead a ghabhail dhiubh, thriall e gu dol do Mhacedònia.

Oir bu toil leòsan ann am Macedònia, agus ann an Achaia, co‑roinn àraidh a dhèanamh ris na naoimh bhochda a tha ann an Ierusalem.

Air ur gàirdeachas-se a tha agam ann an Iosa Crìosd ar Tighearna, tha mi a’ faghail a’ bhàis gach là.

Agus thig mi dur n‑ionnsaigh-se, nuair a thèid mi tro Mhacedònia (oir tha mi a’ dol tro Mhacedònia:)

Cha robh fois agam ann am spiorad, do bhrìgh nach d’fhuair mi Tìtus mo bhràthair: ach air gabhail mo chead dhiubh, dh’imich mi o sin do Mhacedònia.

Agus sgrìobh mi an nì seo fhèin dur n‑ionnsaigh, a‑chum air dhomh teachd, nach cuirte doilgheas orm leis a’ mhuinntir sin om bu chòir dhomh aoibhneas fhaotainn, air dhomh a bhith muinghinneach asaibh uile, gur e m’aoibhneas ur n‑aoibhneas uile.

Oir is ann a‑chum na crìche seo a sgrìobh mi dur n‑ionnsaigh, a‑chum gum biodh fios ur dearbhaidh agam, a bheil sibh umhail anns na h‑uile nithean.

Tha eagal orm dur taobh gun do chaith mi gu dìomhain mo shaothair oirbh.

On leth a‑muigh sgriosaidh an claidheamh, agus on leth a‑staigh uamhann, araon an t‑òigfhear agus an òigh, an cìochran agus fear na gruaige lèithe.

Air an adhbhar seo, nuair nach robh mise comasach air cumail orm fhèin na b’fhaide, chuir mi a dh’fhaghail fios mur creideamh, air eagal air chor sam bith gun do bhuair am buaireadair sibh, agus gum biodh ar saothair-ne dìomhain.




Lean sinn:

Sanasan


Sanasan