Roghnaichidh mise fòs am faoin-smaointean-san, agus an cùis-eagail bheir mi orra; a chionn gun do ghlaodh mi, agus nach tug aon neach freagradh; labhair mi, agus cha d’èisd iad; ach rinn iad olc ann am shealladh, agus an nì anns nach robh tlachd agam roghnaich iad.
Agus a‑nis, a chionn gun do rinn sibhse na h‑obraichean seo uile, deir an Tighearna, agus gun do labhair mise ribh ag èirigh gu moch, agus a’ labhairt, ach cha d’èisd sibhse; agus gun do ghlaodh mi ribh, ach cha do fhreagair sibh:
Agus tha iad a’ teachd ad ionnsaigh mar chruinneachadh sluaigh, agus tha iad a’ suidhe ann ad làthair mar mo phoball-sa, agus tha iad ag èisdeachd do bhriathran, ach chan eil iad gan dèanamh: oir tha iad a’ taisbeanadh mòran gràidh lem beul, ach tha an cridhe a’ dol an dèidh an sannt.
Nuair a thig thu a‑chum an fhearainn a bheir an Tighearna do Dhia dhut, agus a shealbhaicheas tu e, agus a ghabhas tu còmhnaidh ann, agus a their thu, Cuiridh mi rìgh os mo chionn, mar na cinnich uile a tha mun cuairt orm:
Agus nuair a chunnaic sibh gun tàinig Nahas, rìgh chloinn Amoin, nur n‑aghaidh, thubhairt sibh riumsa, Chan eadh, ach rìoghaichidh rìgh os ar cionn: nuair a b’e an Tighearna ur Dia ur rìgh.