Oir dh’innis mi dha gun toir mi breith air a thaigh gu bràth, airson na h‑aingidheachd air a bheil e fiosrach; a chionn gun tug a mhic masladh dhòmhsa, agus nach do chaisg esan iad.
Agus cha do chuir a athair doilgheas air uair sam bith, ag ràdh, Carson a rinn thu mar seo? Agus bha esan mar an ceudna ro‑mhaiseach na dhealbh; agus rugadh e an dèidh Absaloim.
Thubhairt an rìgh cuideachd ri Simei, Is aithne dhut fhèin gach uile olc air am fiosrach do chridhe, a rinn thu air Daibhidh m’athair-sa: uime sin thill an Tighearna d’olc air do cheann fhèin:
O ar Dia, nach toir thu breith orra? Oir chan eil neart againne an aghaidh an t‑sluaigh mhòir seo a tha a’ teachd oirnn: agus chan eil fhios againn ciod a nì sinn; ach ortsa tha ar sùilean.
Uime sin bheir mise breith oirbh, O thaigh Israeil, gach aon a rèir a shlighe, tha an Tighearna Dia ag ràdh. Gabhaibh aithreachas, agus tillibh o ur n‑uile chionta; mar sin cha dèan aingidheachd ur milleadh.
A‑nis thàinig crìoch ort, agus cuiridh mise mo chorraich ort, agus bheir mi breith ort a rèir do shlighe, agus dìolaidh mi riut d’uile ghràinealachdan.
An tì a ghràdhaicheas athair no màthair nas mò na mise, chan airidh orm e: agus an tì a ghràdhaicheas mac no nighean os mo chionn-sa, chan airidh orm e:
Agus an duine a nì gu h‑an‑dàna, agus nach èisd ris an t‑sagart, a sheasas gu frithealadh an sin an làthair an Tighearna do Dhia, no ris a’ bhritheamh, bàsaichidh eadhon an duine sin, agus cuiridh tu an t‑olc air falbh o Israel.
Ma bhios aig duine mac reasgach agus ceannairceach, nach gèill do ghuth a athar, no do ghuth a mhàthar, agus nuair a smachdaicheas iad e, nach èisd riu: