Agus anns an àm sin fhèin labhair Abimelech, agus Phicol, àrd-cheannard a shluaigh, ri Abrahàm, ag ràdh, Tha Dia leat anns gach nì a tha thu a’ dèanamh.
A‑nis uime sin mionnaich dhòmhsa air Dia nach buin thu gu fealltach riumsa, no rim mhac, no ri mac mo mhic: ach a rèir a’ choibhneis a rinn mi riut, nì thusa riumsa, agus ris an tìr anns an robh thu air chuairt.
Thugar dhuinn seachdnar de a mhic-san, agus crochaidh sinn suas iad don Tighearna, ann an Gibeah Shauil, a thagh an Tighearna. Agus thubhairt an rìgh, Bheir mi dhuibh iad.
Agus thubhairt Saul ri Daibhidh, Beannaichte gu robh thusa, a mhic, a Dhaibhidh: an dà chuid nì thu nithean mòra, agus mar an ceudna bheir thu gu cinnteach buaidh. Agus dh’imich Daibhidh air a shlighe, agus thill Saul da àite fhèin.