Roinn-seòrsa
73 Rainn Bhìobaill air Cumhachd Adhraidh
Aithnich meudachd Dhè. Dèan adhradh dha airson a obraichean gun àireamh. Àrdaich a chumhachd iongantach nad bheatha fhèin. Molaibh e sa mhadainn nuair a dh’èireas a’ ghrian agus san fheasgar nuair a thèid i fodha. Leig le do bhilean laoidhean a sheinn don Dia Mòr a tha ann, oir rugadh thu gus urram a thoirt dha. Tha e airidh air do bheatha gu lèir a thoirt dha aig a chasan.
Tha adhradh agus moladh air leth cudromach. Bidh sinn air ar cruth-atharrachadh leis na rudan a bhios sinn ag adhradh. Ma chuireas sinn fòcas air Dia adhradh, bidh sinn a’ tighinn còmhla ris ann an co-chomunn. Mar thoradh air sin, bidh sinn a’ faighinn air ais ar fìor-dhearbh-aithne, air ar dèanamh na ìomhaigh agus na choltas dha, agus a’ fàs nar sgàthan dha air an talamh.
Feuchamaid ri bhith nar fìor luchd-adhraidh. Tha adhradh na dhòigh-beatha a tha a’ gabhail a-steach ar n-uilebheist, ar faclan, ar gnìomhan, ar smuaintean, agus ar faireachdainnean. Bu chòir mo bheatha gu lèir a bhith air a sgaradh agus air a choisrigeadh do Dhia.
Gach nì a tha beò, moladh e an Tighearna! Haleluiah! Moladh don Tighearna! (Salm 150:6)
Molaidh mise an Tighearna a rèir a cheartais, agus seinnidh mi cliù do ainm an Tighearna as ro‑àirde.
Agus nì sibh seirbhis don Tighearna ur Dia, agus beannaichidh esan d’aran, agus d’uisge, agus cuiridh mi easlaint air falbh o ur measg.
Chan eil neach air bith naomh mar an Tighearna; oir chan eil neach ann ach thu, agus chan eil carraig ann mar ar Dia-ne.
Oir is mòr an Tighearna, agus ro‑airidh air cliù: agus is adhbhar eagail esan os cionn nan uile dhiathan:
Ortsa bidh mo mholadh anns a’ mhòr-choitheanal; mo bhòidean ìocaidh mi nan làthair-san don eagal e.
Seinnibh don Tighearna òran nuadh; seinnibh a chliù o iomall na talmhainn; sibhse a bhios a’ dol air cuan, agus na h‑uile a tha ga lìonadh; eileanan, agus na h‑uile a tha a chòmhnaidh annta.
Beannaichibh, O a shlòigh, ar Dia-ne, agus thugaibh air fuaim a mholaidh a bhith air a cluinntinn;
Is e an Tighearna mo neart agus mo dhàn, agus tha e na shlàinte dhomh: is esan mo Dhia-sa, agus nì mi àite-còmhnaidh dha: Dia m’athar, agus àrdaichidh mi e.
Agus thàinig guth a‑mach on rìgh-chathair, ag ràdh, Molaibh ar Dia-ne, sibhse uile as seirbhisich dha, agus air a bheil a eagal-san, eadar bheag agus mhòr.
A‑chum gun seinneadh mo ghlòir cliù dhut, agus nach biodh i na tosd. A Thighearna mo Dhia, gu bràth molaidh mise thu.
O thigibh, sleuchdamaid, agus cromamaid sìos; tuiteamaid air ar glùinean am fianais an Tighearna a rinn sinn;
Molaidh mi thu am measg nan sluagh, a Thighearna, agus seinnidh mi dhut am measg nan cinneach.
Molaidh mi thu, a Thighearna, lem uile chridhe; cuiridh mi an cèill d’obraichean iongantach gu lèir.
Molaibh-se an Tighearna. Molaibh, O sibhse òglacha an Tighearna, molaibh ainm an Tighearna.
Agus chuala mi gach uile chreutair a tha air nèamh, agus air an talamh, agus fon talamh, agus a tha air a’ chuan, agus na h‑uile nithean a tha annta, ag ràdh, Moladh, agus urram, agus glòir, agus cumhachd, gu robh dhàsan a tha na shuidhe air an rìgh-chathair, agus don Uan gu saoghal nan saoghal.
Ach tha an uair a’ teachd, agus tha i a‑nis ann, anns an dèan am fìor luchd-adhraidh adhradh don Athair ann an spiorad agus ann am fìrinn: oir tha an t‑Athair ag iarraidh an leithidean seo de luchd-adhraidh. Is spiorad Dia, agus is èiginn da luchd-adhraidh adhradh a dhèanamh dha ann an spiorad agus ann am fìrinn.
Esan a dh’ìobras moladh, bheir e glòir dhòmhsa; agus dhàsan a dh’òrdaicheas a shlighe, nochdaidh mi slàinte Dhè.
A‑nis uime sin, ar Dia-ne, tha sinn a’ toirt buidheachais dhut, agus a’ cliùthachadh d’ainm urramaich.
Beannaich an Tighearna, O m’anam, agus moladh gach nì a tha an taobh a‑staigh dhìom a ainm naomh-san.
Ach ìobraidh mise dhutsa le guth buidheachais; ìocaidh mi an nì sin a bhòidich mi; is ann don Tighearna a bhuineas slàinte.
Uime sin tha thu mòr, a Thighearna Dhè: oir chan eil neach ann cosmhail riut, agus chan eil Dia ann ach thusa, a rèir gach nì a chuala sinn le ar cluasan.
Agus chuir e òran nuadh ann am bheul, òran-molaidh dar Dia: chì mòran e, agus bidh eagal orra, agus earbaidh iad as an Tighearna.
Is mòr an Tighearna, agus is ro‑airidh e air moladh; agus chan fhaodar a mhòrachd a rannsachadh.
Agus a‑nis togar suas mo cheann os cionn mo naimhdean mun cuairt orm; agus ìobraidh mi na phàillean ìobairtean aoibhneis; seinnidh mi agus canaidh mi cliù don Tighearna.
O Thighearna is tu mo Dhia; àrdaichidh mi thu, molaidh mi d’ainm; oir rinn thu nithean iongantach; is tairisneachd agus fìrinn do chomhairlean o shean.
Uime sin trìdsan thugamaid suas ìobairt-bhuidheachais do Dhia a‑ghnàth, is e sin toradh ar bilean, a’ toirt molaidh da ainm.
Agus abraibh-se, Tèarainn sinn, O Dhè ar slàinte, agus cruinnich ri chèile sinn, agus saor sinn o na cinnich, a‑chum gun toir sinn moladh dod ainm naomh-sa, agus gun dèan sinn uaill ann ad chliù.
Agus ìobraibh ìobairt-bhuidheachais le taois ghoirt, agus èighibh, cuiribh an cèill na saor-thabhartasan; oir tha seo taitneach dhuibh, O chlann Israeil, deir an Tighearna Iehòbhah.
Agus mu mheadhon-oidhche air do Phòl agus do Shilas ùrnaigh a dhèanamh, sheinn iad laoidh-mholaidh do Dhia; agus chuala na prìosanaich iad.
Is spiorad Dia, agus is èiginn da luchd-adhraidh adhradh a dhèanamh dha ann an spiorad agus ann am fìrinn.
A’ labhairt ribh fhèin ann an sailm, ann an laoidhean, agus ann an dàin spioradail, a’ seinn agus a’ dèanamh ciùil nur cridhe don Tighearna:
Gabhadh facal Chrìosd còmhnaidh annaibh gu saoibhir anns an uile ghliocas, a’ teagasg agus a’ comhairleachadh a chèile le sailm, agus laoidhean, agus dàin spioradail, a’ dèanamh ciùil don Tighearna le gràs nur cridhe.
Agus nuair a thòisich iad air seinn agus air moladh, chuir an Tighearna luchd feall-fhalaich an aghaidh chloinn Amoin, agus Mhòaib, agus sliabh Sheir, a thàinig an aghaidh Iùdah; agus bhuaileadh iad:
Air an adhbhar sin guidheam oirbh, a bhràithrean, tre thròcairean Dhè, ur cuirp a thoirt nam beò-ìobairt, naoimh, thaitnich do Dhia, nì as e ur seirbhis reusanta.
Molaidh mi thu, a Thighearna, lem uile chridhe; cuiridh mi an cèill d’obraichean iongantach gu lèir. Agus cuiridh iadsan don aithne d’ainm an dòigh annad, oir cha trèig thusa, a Thighearna, iadsan a dh’iarras thu. Seinnibh cliù don Tighearna a chòmhnaicheas ann an Sion; aithrisibh am measg nan cinneach a ghnìomharan. Nuair a nì e rannsachadh air fuil, cuimhnichidh e orra; cha dìochuimhnich e glaodh nam bochd. Dèan tròcair orm, a Thighearna; amhairc air m’àmhghar a tha mi a’ fulang uapasan lem fuathach mi, O thusa a tha gam thogail suas o gheatachan a’ bhàis; A‑chum gum foillsich mi do chliù uile ann an geatachan nighean Shioin: nì mi gàirdeachas ann ad shlàinte. Thuit na cinnich sìos anns an t‑sloc a rinn iad; anns an lìon a dh’fhalaich iad chaidh an cas fhèin an sàs. Aithnichear an Tighearna anns a’ bhreitheanas a rinn e; ann an gnìomh a làmh fhèin ribear an t‑aingidh. Higaion. Selah. Cuirear na h‑aingidh gu ifrinn, na cinnich uile nach cuimhnich Dia. Oir cha dìochuimhnichear an t‑ainnis gu bràth; cha tèid as do dhòchas nam bochd gu sìorraidh. Eirich, a Thighearna, na buadhaicheadh duine; thugar breith air na cinnich ad fhianais. Nì mi aoibhneas agus gàirdeachas annad; seinnidh mi cliù dod ainm, O Thì as àirde.
A dh’òrdachadh do luchd-caoineadh Shioin, a thoirt dhaibh maise an àite luaithre, ola aoibhneis an àite bròin, èideadh molaidh an àite spiorad airtneil; a‑chum gun goirte dhiubh craobhan fìreantachd, a shuidhich an Tighearna air sgàth a ghlòire.
Thugaibh don Tighearna an t‑urram as cubhaidh da ainm: thugaibh tabhartas leibh, agus thigibh na làthair; sleuchdaibh don Tighearna ann am maise na naomhachd.
Thig na cinnich uile a rinn thu, agus sleuchdaidh iad ad làthair, a Thighearna, agus bheir iad glòir dod ainm.
Ach is ann an dìomhain a tha iad a’ dèanamh adhraidh dhòmhsa, a’ teagasg àitheantan dhaoine mar theagasg.
Seinnibh moladh do Dhia, seinnibh; seinnibh moladh dar Rìgh, seinnibh; Oir is e Dia rìgh na talmhainn uile; seinnibh moladh gu h‑eòlach.
Oir is sinne an timcheall-ghearradh, a tha a’ dèanamh adhraidh do Dhia anns an Spiorad, agus a’ dèanamh gàirdeachais ann an Iosa Crìosd, agus nach eil a’ cur muinghinn anns an fheòil:
A‑nis is e an Tighearna an Spiorad sin: agus far a bheil Spiorad an Tighearna, tha saorsa an sin. Ach air bhith dhuinne uile, le aghaidh gun chòmhdach, ag amharc mar ann an sgàthan air glòir an Tighearna, tha sinn air ar n‑atharrachadh a‑chum na h‑ìomhaigh cheudna, o ghlòir gu glòir, mar le Spiorad an Tighearna.
Eireadh Dia! Biodh a naimhdean air an sgapadh, agus teicheadh iadsan aig a bheil fuath dha o a ghnùis! Chòmhnaich do choitheanal innte; dheasaich thu, a Dhè, ded mhaitheas don bhochd. Chuir an Tighearna a ghuth a‑mach; bu lìonmhor cuideachd na muinntir a dh’fhoillsich e. Theich, theich rìghrean nan armailtean, agus roinn ise a dh’fhan aig an taigh a’ chreach. Ged laigh sibh am measg choireachan, bidh sibh mar sgiathan calamain air an còmhdach le airgead, agus a iteagan le òr buidhe. Nuair a sgaoil an t‑Uile-chumhachdach rìghrean innte, bha i geal mar shneachd air Salmon. Tha beinn Dhè mar bheinn Bhasain, na beinn àrd mar bheinn Bhasain. Carson a leumas sibh, a bheanntan àrda? Is i seo a’ bheinn anns am miann le Dia còmhnaidh a ghabhail; seadh, còmhnaichidh an Tighearna innte gu bràth. Tha carbadan Dhè nam fichead mìle, le mìltean de mhìltean aingeal; tha an Tighearna nam measg, mar ann an Sinài, anns an ionad naomh. Chaidh thu suas air ionad àrd, thug thu bruid ann am braighdeanas; thug thu tìodhlacan do dhaoine, seadh, eadhon do dhaoine ceannairceach, a‑chum gun gabhadh an Tighearna còmhnaidh nam measg. Beannaichte gu robh an Tighearna, a tha gach là gar cumail suas, Dia ar slàinte! Selah. Mar a dh’fhuadaichear deatach, fuadaichear iad; mar a leaghar cèir fa chomhair an teine, sgriosar droch dhaoine am fianais Dhè. Is e ar Dia-ne Dia na slàinte, agus don Tighearna Dia buinidh an t‑slighe on bhàs. Ach brisidh Dia ceann a naimhdean, claigeann greannach an fhir a dh’imicheas na pheacaidhean. Thubhairt an Tighearna, Mar o Bhasan bheir mi mo shluagh air an ais; bheir mi air an ais iad mar o dhoimhneachdan na fairge; A‑chum gun tumar do chas ann am fuil do naimhdean, teanga do mhadraidh anns an nì cheudna. Chunnaic iad do thriall, a Dhè, triall mo Dhè, mo Rìgh, anns an ionad naomh! Dh’imich an luchd-seinn air thoiseach, an luchd-ciùil nan dèidh, am meadhon mhaighdeann a’ bualadh thiompan. Anns na coitheanalan beannaichibh an Tighearna Dia, an Tighearna o thobar Israeil. An sin tha Beniàmin beag na uachdaran orra, ceannardan Iùdah an luchd-comhairle, ceannardan Shebuluin, ceannardan Naphtali. Dh’àithn do Dhia dhut do neart; neartaich, a Dhè, an nì seo a rinn thu air ar son. Airson do theampaill ann an Ierusalem, bheir rìghrean tìodhlac dhut. Ach biodh na fìreanan aoibhneach; dèanadh iad gàirdeachas am fianais Dhè, agus biodh iad suilbhir le luath-ghaire.
Oir ge bè àite anns a bheil dithis no triùir air an cruinneachadh an ceann a chèile ann am ainm-sa, tha mise an sin nam meadhon.
Seinnibh don Tighearna, sibhse a naoimh-san, agus thugaibh buidheachas ri cuimhneachadh air a naomhachd.
Molaibh-se an Tighearna. Seinnibh don Tighearna òran nuadh, seinnibh a mholadh ann an coitheanal nan naomh. Biodh Israel aoibhneach na Chruithear; dèanadh clann Shioin gàirdeachas nan Rìgh. Moladh iad a ainm anns an dannsa; le tiompan agus le clàrsaich seinneadh iad dha.
Molaidh mi thu, oir is uamhasach, iongantach a dhealbhadh mi; is iongantach d’obraichean-sa, agus is ro‑fhiosrach m’anam air sin.
A‑nis gun tugadh Dia na foighidinn agus na comhfhurtachd dhuibhse a bhith a dh’aon inntinn a‑thaobh a chèile, a rèir Iosa Crìosd: A‑chum gun tugadh sibh a dh’aon inntinn, agus le aon bheul, glòir do Dhia, eadhon Athair an Tighearna Iosa Crìosd.
Ach is math dhòmhsa teachd dlùth do Dhia. Anns an Tighearna chuir mi mo dhòigh, a‑chum gum foillsichinn d’obraichean uile.
O Iehòbhah ar Tighearna, cia òirdheirc d’ainm air feadh na talmhainn uile! a shocraich do ghlòir os cionn nan nèamh. A beul naoidhean agus chìochran dh’òrdaich thu neart, airson do naimhdean, a‑chum gun caisgeadh tu an nàmhaid agus an dìoghaltach.
Ach is e toradh an Spioraid gràdh, aoibhneas, sìth, fad-fhulangas, caomhalachd, maitheas, creideamh, Macantas, stuaim: an aghaidh an samhail sin chan eil lagh.