11 मो सामरि मेॽनामिॽडे़ॽ येसु लुसु, “हजुर, हे़न्नुङ योङा पाक्ठामसो माॽआ, इनारसो बेॽलोनोॽ होङ्डुम्बा ले़ये, मोबा हे़ने़ॽ हाम्बाङ्डे मो हिङ्मवा पिघुबा योङा लाजे़न्डुए ?
निकोदेमसडे़ॽ लुसु, “याॽमि ठाॽपा लिनुङ्सो फेरि टोक्हेये ? इमा खो फेरि मामामि रुङ्माबेॽ पे़खे़ॽनुङ टोक्हेये ?”
तर असे़ॽ के़ॽ पिबॽआ योङा उङ्इन्डुजे खो फेरि इन्डोक्पेॽसो वाइमे़ॽ सिसुनिबा। इन्ढोङ्होङ के़ॽ पिमे योङा चाहिँ मो याॽमि होङ्सिॽयु सानिङ्नोॽ पिॽइये, खो योङा पिॽठाम मुहान लिये, मोसे़ॽ खो ए़स्सिमे हिङ्मवा पिन्डुए!”
छाप्रोबास लुमे चाडमि ए़क्साङ्ए याकपेॽ येसु येःप्नुङ बेॽए सेम्ले़ॽ लुसुजि, “हे़निङ्बेॽ वाइॽमे़ॽ सिघुबाजि टुन्डानिङेहोङ काबेॽ आप्नुङ उक्सानुमे।
तर पत्रुसडे़ॽ लुसु, “ने़ॽनि परभु, इडोक्हा असुद्ध थोक इन्डोक्टे के़ॽ चामे! इडोक्हागो आयुरो के़ॽ मे़न्चाडिॽ।”
हाम्बे याॽमिबेॽ निवाहाङ्मि होङ्निवा माॽआये, मोसे़ॽ निवाहाङ्मि होङ्निवाबाङ्ए खाबेॽ बिस्वास ले़टुनि, इन्ढोङ्होङ खोमि लागि मो उम्बरिङ खा लिये। मोसे़ॽ माहा खा लेहेसुनिबा, मोडोक्हा खागो पबित्रा होङ्निवामि निवाबाङ्रेॽनोॽ लेहेहा।
मोबा निवाहाङ्डे़ॽ का लुसिङ, “हागो चोप योम्बोक रुक्खे़टाहा। का अल्फानुङ ओमेगा ले़ङे, चोप्पाङ याक्लोमानुङ चोप्पाङ ए़क्साङ्मा कानोॽ ले़ङे। असा असाजि वाइॽमे़ॽ सिन्डुजे, माहाजि के़ॽ हिङ्मवामि योङा पिॽठामबाङ उङ्मा पिनुङ्हाजि।
मोबा मो थाङ्सिरिदुतडे़ॽ का स्फटिकडोॽमा चहकिलो हिङ्मवामि होङ्मा खाङ्मेॽटिङ, मो होङ्मा चाहिँ निवाहाङ्मिनुङ बलि लिघुबा थुमामि हाङ्पेन्ढामबाङ पे़आप्पॽआ ले़टा।
पबित्रा होङ्निवानुङ नायोङ्माडे़ॽ लुये, “आबे।” असे़ॽ खेम्इन्डुए मोसे़ॽ लुसुरो, “आबे” असा वाइॽमे़ॽ सिटुए, खोसे़ॽ हेरो हिङ्मवामि योङा उक्सुरो।
इन्ढोङ्होङ हाङ्पेन्ढाममि रुम्बेॽ थुमाडे़ॽनोॽ खोजिमि गोठ्ला लिनुङ रच्छे ले़न्डुजे, खोसे़ॽ माहाजि कोमानुङ हिङ्मवामि योङा पिॽठामबेॽ चिॽखे़न्डुजे निवाहाङ्डे़ॽ माहाजिमि मिॽवा टुःक्पेन्डुजे।”