Munu zu lɛ, nzoɓ ká fere fe na, ka ɗaa suoriya ɓay ɗoko munu ɓa gaŋ tul-e; a leɗ káw hɔy kara, ka ɗaa suoriya ɓay ɗoko munu ɓa bǎa káw ɓe nda̰w. A zaɗka i ɗi mì ɓi bǎa puo ɓa *Bɛlzebul, ŋgɛrɛtemndaya na wa̰a, riŋ ḭi ro ze i tuu ha rì ɓaarì ká ì ɓa leɗ ɓil hul ɓiri na lɛ woo!»
Báyḭi lɛ, i sùu leɗban mbḭw munu ká temndaya ɗo tul-e, a ra̰a nun-ɛ gbiɓli, a mbii kusol-e gbaŋ nda̰w na í víke ni ha̰ Zezu. Lɛɛ, ka vaa ni ha̰ ni ɓaa ɓay a kɔ-kɔ́m.
Báyḭi lɛ, Ziɓri yḭiŋra ɓáy ɓay ha̰ ni mii: «Timbɛɗɛ key na, ɓuru kɔ ta-taŋ ro! Ɓo na, temndaya ɗo tul-a! Abaraham na hu, a *nzoɓ ya̰aŋa ɓayri saa nzaa Ŋgɛrɛwṵru kara, i hu nda̰w. Wa̰a, ɗaa mina nda̰w rɔɔ, ɓo na, mù ɓaa mii: “Nzoɓ ká ɗaa vu mbom ɓo tul ɓay ɓo lɛ, ka ti huka ya mgbaŋ” lɛ?