3 अपर ना सुअर्गे च, ना धरतिया पर, ना धरतिया दे थल्लैं कोई भी तिसा कताबा जो खोलणे आल़ा या तिसा जो पढ़णे जोग्गा था।
“भला कुण जाणी सकदा ऐ परमात्मे दे मने जो? या कुण बणी सकदा ऐ, तिसदा सलाहकार?
कि जेह्ड़े सुअर्ग च कने धरतिया पर कने जेह्ड़े धरतिया थल्लै हन, सैह़ सारे यीशुये दे नांऐ च तिसियो आदर दैणे तांई घुटने टेकन,
भिरी मैं सुअर्गे च कने धरतिया पर कने धरतिया थल्लै कने समुंदरे दी सारी बणाईयां चीज्जां जो, कने सब कुच्छ जेह्ड़ा तिन्हां च ऐ, एह़ ग्लांदे सुणेयां, कि “मेम्ने दी कने तिसदी, जेह्ड़ा सिंहासणे पर बैठेया ऐ, स्तुति आदर, महिमा कने राज्ज जुगा-जुग बणी रैंह्।”
ताह़लू मैं जोरे-जोरे नैं रोणा लग्गा, क्जोकि तिसा कताबा जो खोलणे आल़ा या तिसा जो पढ़णे जोग्गा कोई नीं मिल्ला।