मैं एह़ तां जाणदा ऐ कि तू तित्थु रैंह्दा ऐ जित्थु सैताने दा सिंहासण ऐ; तू लगातार मेरे बसुआसे च मजबूत रैंह्दा ऐ, कने मिन्जो पर बसुआस करणे ते तिन्हां दिनां च भी पचांह़ नीं हटेया जिन्हां दिनां च मेरा बसुआसे जोग्गा गवाह अन्तिपास, तुहां दे सामणै तिसा जगाह पर मारे गेआ जित्थु सैतान रैंह्दा ऐ।
इसतांई याद कर कि तैं कुस तरीके नैं सिक्षा हासल कित्ती कने सुणी, कने तिस च बणी रैंह् कने अपणे मने बदल। जे तू चौकन्ना नीं हुंगा तां मैं चोरे साइआं आई जांगा कने तू तिस बग्ते जो कदी नीं जाणी सकगा, जाह़लू मैं तिज्जो सज़ा दैणे तांई ओंगा।
तिस सिंहासणे दे चौंन्नी पास्से चौबी सिंहासण थे; कने इन्हां सिंहासणा पर चौबी स्याणे चिट्टे कपड़े पैहनी नैं बैठेयो थे, कने तिन्हां दे सिरां पर सोन्ने दे मुकट थे।