लोक बड़ी तेज गर्मिया नैं झुल़सी गै, कने परमात्मे दे नांऐ दी जिसियो इन्हां खतरेयां पर हक्क ऐ, निंदा कित्ती पर परमात्मे दी महिमा करणे तांई मन नीं बदलेया।
जाति-जाति दे लोकां जो मारने तांई तिसदे मुँऐ ते इक्क तेज तलवार निकल़ादी ऐ। सैह़ लोहे दा बैंत लेई करी तिन्हां पर राज्ज करगा, कने सर्वशक्तिमान परमात्मे दे खतरनाक गुस्से दिया मदिरा दे कोलूये च दाख दरड़गा।
भिरी तिन्हीं मिन्जो नैं एह़ भी ग्लाया, कि “पिरगमुन सैहरे दी कलीसिया दे सुअर्गदूते जो एह़ लिख: मैं सैई ऐ जिस अल्ल दूँ धारां आल़ी तलवार ऐ, तिसदा ग्लाणा ऐई ऐ:
इसतांई याद कर कि तू कुत्थू ते थल्लैं पेआ ऐ, कने मने जो बदल कने पैहल्ले साइआं कम्म कर। जे तू मने नीं बदलगा तां मैं तिज्जो अल्ल आई करी तेरे दीपदान जो तिसदिया जगाह ते हटाई दिंगा।
मैं जिन्हां-जिन्हां नैं प्यार करदा ऐ, तिन्हां जो मैं सिक्षा कने सज़ा भी दिंदा ऐ; तांजे सैह़ खरे बणी जान, इसतांई हमेसा खरा करदे रेह्आ, कने पाप करणे ते अप्पु जो रोका।