1 इसते बाद भिरी मैं सुअर्गे च इक्क होर बड्डा कने अनोखा नसाण दिख्या, मतलब सत सुअर्गदूत जिन्हां अल्ल सत आखरी खतरे थे क्जोकि तिन्हां दे पूरे होई जाणे पर परमात्मे दे गुस्से दा अन्त ऐ।
तां सैह़ परमात्मे दे गुस्से दी मदिरा पींगा, जेह्ड़ी तिसदे गुस्से दे कटोरे च पाईयो ऐ, कने पवित्र सुअर्गदूतां कने मेम्ने सामणै अग्ग कने गंधका दिया पीड़ा च पोंगा।
ताह़लू तिन्हीं सुअर्गदूतैं धरतिया पर अपणी दराटी चलाई कने धरतिया दे अंगूरा दे गुच्छेयां जो बड्डी करी अपणे परमात्मे दे गुस्से दे बड्डे अंगूरा दे कोलूये च पाई दित्ता,
तिसते बाद भिरी मैं मंदरे च कुसी जो जोरे नैं तिन्हां सत सुअर्गदूतां जो एह़ ग्लांदे सुणेया, “जा, परमात्मे दे गुस्से दे सतां कटोरेयां जो धरती पर डोली देआ।”
जिन्हां सत सुअर्गदूतां अल्ल सैह़ सत कटोरे थे, तिन्हां च इक्की आई करी मिन्जो नैं एह़ ग्लाया, “ऐत्थु आ, मैं तिज्जो तिस बड्डी वैश्या दी सज़ा दस्सें, जेह्ड़ी मते पांणिये च बैठियो ऐ,
जाति-जाति दे लोकां जो मारने तांई तिसदे मुँऐ ते इक्क तेज तलवार निकल़ादी ऐ। सैह़ लोहे दा बैंत लेई करी तिन्हां पर राज्ज करगा, कने सर्वशक्तिमान परमात्मे दे खतरनाक गुस्से दिया मदिरा दे कोलूये च दाख दरड़गा।
जाह़लू मैं भिरी दिख्या, तां अम्बरे च इक्क बाज्जे जो उड़दे कने जोरे-जोरे नैं एह़ ग्लांदे सुणेया, “तिन्हां सुअर्गदूतां दी तुरहिया दिया बज़ाह ते जिसा दा बजाणा अह्ल्ली बाक्कि ऐ धरतिया दे रैहणे आल़ेआं पर हाय, हाय, हाय।”
बाक्कि माणुआं जेह्ड़े तिन्हां खतरेयां ते नीं मरेयो थे, अपणे हत्थां दे कम्मां ते मन नीं बदलेया, कि दुष्टआत्मां दी, सोन्ने, चाँदी, पित्तल़, पत्थर कने लकड़ी दियां मूर्तियां दी अराधना नीं करन, जेह्ड़ियां ना तां दिक्खदियां, ना सुणदियां, ना चली सकदियां हन;