9 ताह़लू सैतान तिसियो यरूशलेम सैहरे जो लेई गेआ कने मंदरे दिया चुंडिया पर खरेड़ी करी ग्लाणा लग्गा, “जे तू परमात्मे दा पुत्तर ऐ, तां अप्पु जो ऐत्थु ते थल्लैं सट्टी दे।
तिन्हां जोरे नैं डड्डी करी ग्लाया, “हे परमात्मे दे पुत्तर, अहां दा तिज्जो नैं क्या कम्म? क्या तू बग्ते ते पैहल्ले अहां जो दुख दैणे तांई ऐत्थु आईआ ऐ?”
क्जोकि पवित्रशास्त्रे च लिख्या ऐ, सैह़ तेरे बारे च अपणे सुअर्गदूतां जो हुक्म दिंगा, कि सैह़ तेरी हिफाजत करन।
भिरी सैतान तिस नैं ग्लाणा लग्गा, “जे तू परमात्मे दा पुत्तर ऐ, तां इस पत्थरे नैं ग्ला, कि रोटी बणी जा।”
कने पवित्र आत्मा दिया सामर्थी नैं सैह़ मरेयां ते जिन्दा होई गेआ। इसते एह़ साबित होएया कि सैह़ परमात्मे दा पुत्तर ऐ, कने सैई यीशु मसीह अहां दा प्रभु ऐ।