3 भिरी सैतान तिस नैं ग्लाणा लग्गा, “जे तू परमात्मे दा पुत्तर ऐ, तां इस पत्थरे नैं ग्ला, कि रोटी बणी जा।”
तां सैतान परखणे तांई तित्थु आई नैं तिस नैं ग्लाणा लग्गा, “जे तू परमात्मे दा पुत्तर ऐ, तां ग्लाई दे, कि एह़ पत्थर रोटियां बणी जान।”
कने पवित्र आत्मा कबूतरे साइआं तिस पर आया, कने परमात्मे सुअर्गे ते ग्लाया, “तू मेरा प्यारा पुत्तर ऐ, जिस नैं मैं प्यार रखदा ऐ, मैं तिज्जो ते खुस ऐ।”
कने सैतान तिसदी परख करदा रेह्आ। तिन्हां चाल़ी दिनां च तिन्हीं कुच्छ नीं खादा, कने जाह़लू सैह़ दिन पूरे होये, ताह़लू तिस जो भुख लग्गी।
यीशुयैं तिस जो जवाब दित्ता, “पवित्रशास्त्रे च लिख्या ऐ कि, ‘माणु सिर्फ रोटिया नैं ई जिन्दा नीं रैंह्गा’।”