इस सुसमाचारे दिया बज़ाह ते मैं ऐत्थु जेला च भी इन्हां दुखां जो झेला दा ऐ, अपर भिरी भी सर्मांदा नीं, क्जोकि मैं मसीह जो जाणदा ऐ; जिस पर मैं बसुआस कित्या ऐ, कने मिन्जो पक्का पता ऐ कि ताह़लू तिकर सैह़ मेरे इस सुसमाचारे दी रखवाल़ी करी सकदा ऐ, जाह़लू तिकर सैह़ बापस नीं ओंदा।
तिन्हीं अपणिया इच्छा दे मताबक अहां जो सच्चाई दे वचनां दे जरिये नौई ज़िन्दगी दित्तियो ऐ, तांजे अहां सारियां चीज्जां च जेह्ड़ियां परमात्मे बणाईयां हन तिन्हां च खास होन, जिंआं फसला दा पैहल्ला फल़ खास हुंदा ऐ।