11 Мыны Худай піди иткен. Аны кӧріп, піс чапсысчабыс.
Иисус оларға чоохтаан: – Сірер Худай Пічиинде ниме пазыл парғанын хаҷан даа хығырбаазар ба? «Пӱдірігҷілернің хыйа тастаан тазы соонаң иң кирек, тура пулиин тутчаң тас пол парған. Аны Хан Худай иткен; піске хайдағ хайхастығ ниме ол».
Прайзы, тізең, хайхап, ӱрӱгіп, удур-тӧдір сурастырғлаан: – Мынзы чи ниме теені полҷаң?
Оларға Худай пу чазыттың прай чоннарға пар пайын паза сабланызын ас пирерге иткен. Ол чазыт – сірерде чуртапчатхан паза сабланысха ізеніс пирчеткен Христос.
Ікінҷілес чох, пістің киртінізібістің илбек чазыды мындағ: Худай кізі ит-сӧӧгінде килген, Худай Худы Аны пір пырозы чох чарлаан. Ангеллер Аны кӧргеннер, Аннаңар чоннарға чоохталған. Тиксі-тилекейде Ағаа киртінгеннер. Худай сабланыснаң Аны ӧӧрлеткен.
