2 Иирде азыранчатхан тус полған. Сайтан Иуданың, Симон Искариоттың оолғының, чӱреене Иисусты садыбызар сағысты кир салған полған.
Симон Кананитнең Иуда Искариот, ол соонаң Иисусты садыбысхан.
Ол туста он ікі ӱгренҷі аразындағы пір ӱгренҷінің істінзер, Искариот тіп солалығ Иудазар, сайтан кір парған.
Анаң Хан-пиг чоохтанған: – Симон! Симон! Сайтанға сірерні, пуғдайны чіли, илгебізерге чарадылған.
Ол Позын садыбызар кізіні пілген, аннаңар «Прайзыңар арығ нимессер» теен.
Прай пу нимені піліп, столдаң турып, тастындағы кип-азаан суурыбызып, чызынҷах алып алып, хурчаныбысхан.
Че Пётр теен: – Ананий! Ноға син, садығ ахчазының пір чардығын харанға чыып салып, Худай Худын алаахтырардаңар сағысты чӱрееңе кирерге сайтанға чараттың?
Тит сірердеңер, мин чіли, тың сағыссырапчатханы ӱчӱн, Худайыбысха алғыс ползын.
Алында піс тее оларның санында полғабыс, піс тее прайзыбыс, аймах-пасха чабал нимелерге тартылып, ит-сӧӧгібістің паза кӧңні-сағызыбыстың хынчатхан нимелерін не идіп, пасхалары чіли чуртаабыс. Оларох чіли, тӧрееннең Худайның чабалланғанын кӧрерге салылғабыс.
Худай Позының кӧңнін, пір ле кӧңнін толдырар сағысты оларның чӱректеріне салған. Худайның сӧзі толғанҷа, олар ханның ӱлгӱзін аңа пирібізерге кирек полғаннар.