2 Ағырығ Лазарь Марияның харындазы полған. Мария хаҷан-да Хан-пиг Иисустың азахтарын, аарлығ миро хайахнаң сӱртклеп, позының састарынаң чысхлаан полған.
Иисус Вифанийде чызығ палығлығ Симон тіп аттығ кізінің туразында стол кистінде одырғанында, андар алавастр ідіс тудына пір ипчі кір килген. Ідізінде аның нард ӧзімінең сығарған аарлығ миро хайах полған. Ипчі, ідістің ахсын талап, Иисуссар пас киліп, хайахты пазына урған.
Хан-пиг ол ипчіні кӧр салып, айап парып, теен: «Ылғаба»,
ол, ӱгренҷілерінің ікізін позынзар хығырып алып, оларны Иисуссар піди сурарға ысхан: – Пістің сағыпчатхан кізібіс Синзің ме алай піске пасхазын сағирға кирек пе? –
Хан-пигім! Син мында полған ползаң, харындазым ӱребесчік.
Ікі пиҷе Иисуссар, «Хан-пигібіс! Синің хынчатхан кізің ағырча» тіп, чоохтирға кізі ысханнар.
Мария, Иисус полчатхан орынзар чидіп, Аны кӧр салып, азағына тӱскен. – Хан-пигім! Син мында полған ползаң, харындазым ӱребесчік, – чоохтанған ол.
Мария, пір литра аарлығ миро хайахты алып, Иисустың азахтарын сӱртклебізіп, позының састарынаң чысхлабысхан. Тура істіне миро хайахтың тадылығ чызы тол парған.
Сірер Мині Ӱгретчім паза Хан-пигім тіп адапчазар. Анзы орта.
Мин, Хан-пигіңер паза ӱгретчіңер полчадып, сірернің азахтарыңны чууп пиргенде, сірер дее удур-тӧдір азахтарыңны чууп турарға кирексер.