16 пірееңер, тізең, «пар, сағыссыраба: чылынарзың, тох поларзың» тізеңер, че кирексеенні пирбезеңер, ноо тузадыр.
Иисус, ӱгренҷілерін хығырып, теен: – Мағаа пу чон айастығ, ӱс кӱн Миннең хада пол парирлар, чіҷең нимелері чоғыл. Чолда ӱзе майых парбазыннар тіп, азырабин позыдарға хынминчам. –
Мин астапчатханда, сірер мині азыраазар, сухсаанымда – суғ пиргезер, хонҷаң чир чох чӧрчеткенімде – тураңарда хондырғазар,
кип-азах чох полғанымда – тонандырғазар, ағырчатханымда – мині кӧргезер, харибде одырчатханымда – Минзер килгезер».
Иисус, тізең, теен ағаа: – Хызым! Киртінізің сині арачылады. Амыр-хазых чӧр, ағырииңнаң чазыл пар.
Хыныс чойырхос полбазын. Чабалны хырт кӧріңер. Чахсы нимее тартылыңар.
Мин сірерге чахығ пирбинчем, че македон кізілернің полызарға кӱстенчеткеннерінеңер чоохтап, сірернің сын хыныстарыңны сынапчам.