16 Хынған харындастарым, постарыңны алаахтырынмаңар.
Иисус оларға нандырған: – Сірер, Худай кӱзін паза Худай Пічиин пілбин, алҷаас итчезер.
Иисус саддукейлерге нандырған: – Сірер, Худай Пічиин дее, Худай кӱзін дее пілбин, іди алҷаасха кірче одырзар.
Ол ӧліглернің Худайы нимес, че тіріглернің Худайы полча. Аннаңар сірер тың алҷаастанчазар.
Ана ол кӱннерде Пётр, ӱгренҷілернің аразында турып алып, чоохтанған.
Алай киртініс чохтарға Худай хан-чирі пирілбезін пілбинчезер бе? Пос посты алаахтырбаңар. Сайбахтарға даа, кізі холынаң иділгенге пазырчатханнарға даа, чӧреечі кізілерге дее, ир ирнең хонысчатханнарға даа,
Алаахтырынмаңар: Худайға пірдеезі кӱл полбас. Кізі позы таарыпчатхан нимені чыып алча.
Сірер дее, хынғаннарым, чоох истеечі поларға кирексер. Итсе, хада полғанымда, чоох исчең полғазар. Че сағам даа, мин сірернең хада ниместе, уламох чоох истеечі полыңар, хорығып, халтырап ала, арачыланысха чидіңер.
Аннаңар, минің хынған харындастарым, мин прай кӧңнімнең сірерні кӧрерім килче, сірер минің ӧрінізімзер паза чидиимзер. Хан-пигібіснең пір полып, пик турыңар, хынғаннарым.
Мин піреезі чойырхос чоохтарнаң сірерні аптап албазын тіп анзын чоохтапчам.
Кӧріңер зе, харындастарым, піреезі сірерні хыйға чоохтарынаң, алаахтырыстың тик сӧстерінең, кізілер кибірінең, тилекейні пӱдірчеткен кӱстерінең аптап албазын. Анзы Христостаң нимес.
Олар, кізілернің ӧлімнең тірілгені пол парды тіп чоохтап, іди сын ӱгредігдең тӧдір пазып, хайзыларының киртіністерін сайбапчалар.
Удур-тӧдір, харындастар чіли, хынызыңар.
Піліңер зе, хынған харындастарым, ноо даа кізі истерге чапчаң ползын. Чоохтанарға, ӧкпеленерге маңзырабас ползын.
Піліңер, сірернің киртіністеріңні сынааны тыстанысты тӧрітче. Аннаңар, харындастарым, аймах сынағларға кір парчатсаңар, анзын улуғ ӧрініске санаңар.
Харындастарым! Хайди сірер, сабланыс Хан-пигіне Иисус Христосха киртініп ала, олох туста кізілерні талластырадырзар?
Харындастарым! Піреезі «иткен киректерім чоғыл, че киртінізім пар» тізе, ноо тузадыр. Андағ киртініс арачылап полар ба?
Истіңер зе, хынған харындастарым! Худай тилекейде чохтарны киртініске пай поларға паза Аның хан-чирін ээленерге таллаан нимес пе? Худай ол хан-чирін Позына хынчатханнарға молҷаан нооза.
Харындастарым! Піс чарғаа артых тартыларын пілчеткенде, кӧбізіңер ӱгретчі поларға кӱстенмеңер.
Пір аастаң алғас паза харғас сыхча. Іди поларға чарабас, харындастарым.
Харындастар, удур-тӧдір хоп сығарыспаңар. Харындазының соона тӱсчеткен алай аны ӱзӱрчеткен кізі чахығны хоптапча. Чахығны ӱзӱрчетсең, син аны толдырбинчазың, че чарғылапчазың.
Харындастарым! Иң пурнада, тигірні дее, чирні дее, пасхазын даа киречее тартып, пірдеезіне молҷағ пирбеңер. Че, сірер чарғаа тартылбас ӱчӱн, «йа» теені «йа» ползын, «чох» – «чох» ползын.
Харындастарым! Пірееңер сыннаң хыйыс парза, аны саба чолдаң осхырған кізі
