I tunatettai i afalaa xeeraa baqqi oiqqiis. Sinttappe ba bolli hananabaa a qoppabeikku. Hegaa gishshau, i kunddettai daganttiyaagaa. A, “Abeet GODAU, ta tuggaa be7a! Ta morkketi tana xoonidosona” ginkka, o minttettiyaabi issoinne baawa.
Asati nu kottiyaa kaalliyo gishshau, nu katamaa ogiyan hemettanau danddayibookko. Nu wurssettai matattiis; nu laittai wuriis; nu xayiyo wodeekka gakkiis.
Taani nena qaxxayiyo gallassi ne goobatettai nenaara de7anee? Woikko ne kushee mino gidanee? Taani GODAI hagaa yootaas; taani yootidoogaa taanikka oottana.
A halaqati mattaayiyan pirddoosona; a qeeseti damoozan tamaarissoosona; qassi a hananabaa yootiyaageetikka miishshaa qanxxin murunnoosona. SHin yaatidikka, “GODAI nu giddon de7ees gidennee? Nu bolli aiba iitabaikka yeenna” yaagidi an ammanettoosona.