Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




دوم تیموتائوس 1:18 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

18 خِداوَند وِرِه عطا هاکِنِه گه اون روزی دِلِه، خِداوندی جا رحمت بَیرِه. و تو دِشتِه اون خدمتهایی گه اَفِسُسی شهری دِلِه هاکِردِه رِه، خِب دِنّی.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

گیله ماز

18 خداوند اون روز دِلِه، اونه رحمت عطا هَکونه. تو خودِت تمام اون خدمتهایی که اَفِسُسِ شهرِ دِلِه هَکُردِه جی، خبر داری.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

18 خِداوند وه ره عطا هاکانه که اون روزِ دِله خِداوندِ جِم رَحمِت بَیره. و تِ تِمومِ اون خِدمِت هایی که اَفِسُسِ شَهرِ دِله هاکارده ره خوار دوندی.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




دوم تیموتائوس 1:18
26 Iomraidhean Croise  

تا هون رَحمَتی گه اَمِه پیرِنِ قول هادا وِه رِه، هَم هادِه و شی مِقَدّسِ عَهدِ یاد بیارِه.


چون اَمِه خِدایی رَحم و دِلسوجی ای سِه هَسِّه، گه آفتاب آسِمونی جا اَمِسِه دَر اِنِه


یوآنّا خوزایی زَنا گه خوزا هیرودیسی مِواشِر وِه، سوسَن و یَتخِیلی دییَر زَناکِنِن. هَین زَناکِنِن شی دارایی ای هَمرا عیسی و وی شاگِردِنِ خِدمَت کِردِنِه.


وختی اَفِسُسی شهری سِه بَرِسینِه، پولُس شی هَمسَفَرِنی جا سیوا بَوِه و شِه عبادتگاهی سِه بوردِه و یَهودیِنی هَمرا بَحث هاکِردِه.


و وِشونی هَمرا خِدافظی هاکِردِه، بُتِه: «اگه خِدا بَخواد اَی هَم شِمِه وَر اِمِه.» اَزما یَتِه کَشتی سِوار بَوِه و اَفِسُسی جا بوردِه.


ولی موقِه ای گه آپولُس قُرِنتُسی شهری دِلِه دَوِه، پولُس بعد از هَینگِه هون مَنطقِه ای خِشکی ای راهی جا بِگذِشتِه، اَفِسُسی شهری سِه بَرِسیِه. اوجِه چَن تا شاگِرد بَنگیتِه


وی تا آخر شِمارِ پابرجا دارنِه، تا اَمِه خِداوند عیسی مَسیحی روزی دِلِه بی تقصیر ووئین.


ولی تا پِنتیکاستی عید اَفِسُسی شهری دِلِه مُومِّه.


هر کسی کار معلوم وونِه، چون هون ’روز‘ هَمه چیرِه بَرمَلا کِنِّه. چون تَش کاری نتیجه رِه معلوم هاکِردِه، و تَش هر کاری گه آدمِن هاکِردِنِه رِه آزمود کِنِّه.


اِسا دِ احتیاج نیِه هَین خِدمتی خَوَری گه مِقَدَّسینی سِئه شِمِسِه بَنویسَم،


ولی خِدایی رحم گه بی حد و حسابِ، شی گَتِ مِحبتی سِه اَمارِه دوس داشتِه،


چون اَمِه اِمید و خِشالی و اِفتخاری تاج، اَمِه خِداوند عیسایی پِش وختی گه بیِه چیِه؟ مَگِه شِما نینی؟


هَمونجور گه وختی مقدونیه ای مَنطقِه دِ شیوِمِه، تیجا خواهِش هاکِردِمِه، یَکَش دییَر اَی تیجا خوایمِه گه اَفِسُسی شهری دِلِه بَمونی تا بعضیارِه دَستور هادی گه هیچ جورواجورِ تعلیمی نَدِن.


هینِسِئه گه هینجور عذاب کَشِمِه، ولی عار نارمِه، چون دِمِّه کِرِه ایمون بیاردِمِه، و قانع بَوِمِه گه وی بتِنِّه اونچی گه مِنِه بِسپارس بَوِه رِه تا هون روز مِحافظت هاکِنِه.


خِداوند اونیسیفوروسی خِنِوادِه رِه لِطف هاکِنِه، چون وی چن کَش می جانِ تازِه هاکِردِه و می زیندون دَکتنی جا عار ناشتِه.


بَلگی وختی رومی شهر بیمو، می دِمال بَگرسِه تا سَرآخر مِنِه بَنگیتِه-


تیخیکوسِ اَفِسُسی شهر راهی هاکِردِمِه.


از اَلَن به بعد، هون صالحی ای تاج میسِه آمادِه بَوِه، تاجی گه خِداوَند، هون عادلِ داوَر، اون روزی دِلِه مِنِه دِنِه - نا فقط مِنِه، بَلگی دِشتِه اونانیگه وی ظِهوری شوقِ داشتِنِه.


چون خِدا بی انصاف نیِه گه شِمِه کار و مِحبتی گه وی اِسمی خاطری مِقَدَّسینی خِدمتی دِله هَم هادانی رِه یاد هاکِنِه. هَمونجور گه حَلا هَم دِ کِنِنی.


هَین نِجاتی خَوَری، پِیغمبرن دِقّتی هَمرا تحقیق کِردِنِه. پیغمبرنی گه هون فیضی خَوَری گه قرار وِه شِمِنِه ووئه، شِمِسِه نَبِوَّت کِردنِه،


اَفِسُسی کلیسایی فِرشته ای سِه بَنویس: «اونگه هفتا ستاره شی راسِ دَسی دِلِه دارنِه و هفتا طِلا لَمپا پایِه ای میِن قَدَم زَنِّه، هَینجور گِنِه:


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan