Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




دوم تیموتائوس 1:12 - کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش غربی

12 هینِسِئه گه هینجور عذاب کَشِمِه، ولی عار نارمِه، چون دِمِّه کِرِه ایمون بیاردِمِه، و قانع بَوِمِه گه وی بتِنِّه اونچی گه مِنِه بِسپارس بَوِه رِه تا هون روز مِحافظت هاکِنِه.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

گیله ماز

12 اینه وَسینِ که اینجور عذاب کَشِنَم، ولی عار نِدارَم، چون دانَم کِیه ایمان بیاردِم، وَ حَتم دارَم که اون تانه اونچه که مَرِه بِسپارسِّه هَبا رِه تا اون روز مُحافظت هَکونه.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

کتاب مقدس به زبان مازندرانی - گویش شرقی

12 همینِ وِسه این طی عِذاب کَشِمبه، ولی عار نِدارمه، چوون دومبه کیِ ایمون بیاردِمه و قانع بَیمه که وه تونده اونچی که مِ ره بِسپارِسه بَییه ره تا اون روز محافظت هاکانه.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




دوم تیموتائوس 1:12
58 Iomraidhean Croise  

وی اِسم دِشتِه قومی سِه مایِه اِمیدِ.»


«بِجز پیر هیچکی هون روز و ساعتِ نَئونِّه، حتّی ریکا و آسِمونی فِرِشتِگون هَم خَوَردار نینِه.


داوَری روز خِیلیا مِنِه گِنِنِه: ”خِداوندا، خِداوندا، مَگِه اَما تی اِسمی هَمرا نَبِوَّت نَکِردِمی؟ مَگِه تی اِسمی هَمرا دِویشونِ دیرگا نَکِردِمی؟ مَگِه تی اِسمی هَمرا گَت گَتِه کار نَکِردِمی؟“


دِنّین داوَری روز، مِجازاتی تَحَمِل سُدومی شَهری سِه گه گِناهی جا پِر وِه راحَت تَرِ تا هون شَهری سِه.


اَزما عیسی بِلَنِ صِدایی هَمرا داد بَکشیِه: «اِی پیر، شی روحِ تی دَس اِسپارمِه.» هَینِه بُتِه و جان هادا.


مِن نَخوایمِه وِشونِه هَین دِنیایی جا بَوِری، بَلگی خوایمِه وِشونِه هون شَریری جا حِفظ هاکِنی.


هیچکی نَتِنِّه می وَر بیِه بِجز هَینگه پیری گه مِنِه بَرِسانیِه وِرِه می سَمت بَکِشانِه، و مِن قیامَتِ روز وِرِه زینِّه کِمِّه.


اَزما پولُس و بَرنابا جِرأتی هَمرا بُتِنِه: «لازِمِ وِه خِدایی کَلام پِش از هَمه شِمِسِه بُتِه بَوو. ولی وختی اونِه رَد هاکِردِنی و شِرِه اَبَدی زندگی ای لایِق نَئونِسِنی، پَس اَلَن اَما غیرِیَهودیِنی سَمت شومی.


ولی یَهودیِن، متِعَصِب و سَرشِناسِ زَناکِنِن و شهری مَرداکِنِن گه رَهبر وِنِه رِه اَنتِریک هاکِردِنِه و وِشون پولُس و بَرنابا رِه اَذیت و آزار هاکِردِنِه. پس پولُس و بَرنابا رِه هون مَنطقه ای جا دیرگا هاکِردِنِه.


ولی پولُس جِواب هادا: «هَین چیکاریِه کِنِنی؟ چه شی بِرمِه ای هَمرا می دِلِ اِشکانِنی؟ مِن حاضِرمِه عیسای خِداوندی اِسمی خاطری نا فقط زیندون بورِم، بَلگی اورشلیمی دِلِه بَمیرِم.»


وختی اِستیفانِ سنگسار کِردِنِه، وی بِلَنِ اَوازی هَمرا بُتِه: «اِی عیسای خِداوَند، می روحِ قَبول هاکِن!»


چون مِن وِرِه هَم دِمِه گه می اِسمی خاطری چَنّی وِنِه عذاب بَکِشِه.»


چون مِن اِنجیلی جا خِجالتی نارمِه، چونگه اِنجیل خِدایی قوّتِ هر کَسی نِجاتی سِه گه ایمون بیارِه، اَوَّل یهود و اَزما غیرِیهود.


هَمونجور گه اِشعیای پِیغمبری کیتابی دِلِه بَنوِشت بَوِه: «هارشین صَهیونی دِلِه یَتِه سَنگ اِلمِه گه دیم بَخاردنی باعث بَوو، و یَتِه کِر گه دیم بَخاردَنی باعث بَوو؛ و هر کی گه وِرِه ایمون بیارِه، شَرمندِه نَوونِه.»


وی تا آخر شِمارِ پابرجا دارنِه، تا اَمِه خِداوند عیسی مَسیحی روزی دِلِه بی تقصیر ووئین.


هر کسی کار معلوم وونِه، چون هون ’روز‘ هَمه چیرِه بَرمَلا کِنِّه. چون تَش کاری نتیجه رِه معلوم هاکِردِه، و تَش هر کاری گه آدمِن هاکِردِنِه رِه آزمود کِنِّه.


هَمونجور گه اشتیاقی هَمرا اِنتِظار کَشِمِه و اِمید دارمِه گه هیچی ای دِلِه شَرمندِه نَوومِه، بَلگی جِرأتِ کاملی هَمرا، اَلَن هَم، هَمیشه ای تَرا، چی بَمِردَن و چی زندگی ای دِلِه، مسیح می تَنی دِلِه جَلال گیرنِه.


تا مَسیح و وی زینِّه بَووئَنی قِوَّتِ بِشناسَم و وی عذابایی دِلِه شَریک بَووم، و وی مرگی دِلِه وی تَرا بَووم،


اونیگه اَمِه ذلیلِ تَنِ عوض کِنِّه تا وی جلال بَیتِه تَنی تَرا بَووئیم، هون قوّتی هَمرا، گه وِرِه قِوّت دِنِه تا دِشتِه چیارِه شی مِطیع هاکِنِه.


راساسی، مِن هَمه چیرِه هَینسِه گه می خِداوند مَسیحْ عیسایی بِشناسیَن هَمه چی ای جا بالاتر هَسِّه، ضرر دِمِّه، و وی خاطری هَمه چیرِه از دَس هادامِه و اونانِه هِتی آشغالی تَرا دِمِّه تا می نفع مَسیح ووئه


و نِلنِنِه اَما غیریهودیِنی هَمرا گَب بَزنیم تا نِجات بَیرِن- هَینجوری هَمِش شی گِناهِنی مَنَّرِ لَب به لَب پِر کِنِنِه. ولی سَرآخَر خِدایی غَضَب وِشونی سَر بیمو.


ولی اِی بِرارِن، شِما تاریکی ای دِلِه دَنینی تا اون روز، هِتی دِزّی تَرا شِمارِ غافلگیر هاکِنِه.


اِی تیموتائوس، هون امانتی گه تِرِه بِسپارِس بَوِه رِه حِفظ هاکِن. مِفتِ گَبایی جا و مخالفِ فِکرایی جا گه اشتباهاً، معرفت بَخونِس وونِه، دوری هاکِن؛


روح القدسی طریق گه اَمِه دِلِه دَرِه، هون خِبِ امانتی جا گه تِرِه بِسپارِس بَوِه، مِحافظت هاکِن.


خِداوند اونیسیفوروسی خِنِوادِه رِه لِطف هاکِنِه، چون وی چن کَش می جانِ تازِه هاکِردِه و می زیندون دَکتنی جا عار ناشتِه.


خِداوَند وِرِه عطا هاکِنِه گه اون روزی دِلِه، خِداوندی جا رحمت بَیرِه. و تو دِشتِه اون خدمتهایی گه اَفِسُسی شهری دِلِه هاکِردِه رِه، خِب دِنّی.


پَس، هینِسِه گه اَمِه خِداوندی سِه شهادت هادی یا مِن گه وی خاطری زیندونی دِلِه دَکِتِمِه، عار نار، بَلگی تو هَم خِدایی قِوَّتی هَمرا اِنجیلی خاطری عذاب بَکِشینی دِلِه شریک واش.


هینِسِئه گه هِتی یَتِه جِنایتکاری تَرا زنجیلی دِلِه دَرمِه و دِ عذاب کَشِمِه، ولی خِدایی کلام زنجیلی دِلِه دَنیِه.


از اَلَن به بعد، هون صالحی ای تاج میسِه آمادِه بَوِه، تاجی گه خِداوَند، هون عادلِ داوَر، اون روزی دِلِه مِنِه دِنِه - نا فقط مِنِه، بَلگی دِشتِه اونانیگه وی ظِهوری شوقِ داشتِنِه.


هَین گَبِ بِشِنِه اطمینان هاکِردَن. و تیجا خوایمِه گه هَین چیایی سَر اصرار داری، تا اونانیگه خِداره ایمون بیاردنِه ای حَواس دَوو گه شِخدِرِه خِبِ کارایی سِه وقف هاکِنِن، هَین چیا مَردِنی سِه خِبِ و فایدِه دارنِه.


و اَمِه چِش فقط عیسی رِه ووئه گه اَمِه ایمونی پِی هَسِّه و اَمِه ایمونِ کامِل کِنِّه، و هون خِشالی ای خاطری گه وی پِش دَوِه، صلیبِ تَحمِل هاکِردِه، وی ننگ و عاری رِه نَدید بَیتِه و خِدایی راسِ دَسی تختی وَر نیشتِه.


چون وی شِه، موقِه ای گه آزمود بَوِه عذاب بَکِشیِه و بَتنِّه اونانیگه آزمود وونِنِه رِه، کِمَک هاکِنِه.


پَس عیسی بَتنِّه اونانیگه وی طریق خِدارِه نَزیک وونِنِه، کامِلاً نِجات هادِه، چون وی هَمِش زینِّئه تا وِشونی سِه شَفاعت هاکِنِه.


و شِما گه خِدایی قِوّتی هَمرا و ایمونی طریق حِفظ بَوِنی، هون نجاتی سِه گه آمادِه بَوِه تا آخرِ زَمون معلوم بَوو.


با هَین وِجود، اگه مسیحی ووئنی خاطری عذاب کَشِنِه شرمنده نَووئه، بَلگی هون اِسمی دِلِه خِدارِه جلال هادِه».


پَس اونانیگه خِدایی خواسِّه ای هَمرا عذاب کَشِنِنِه، وِنِه شی جانِ ’وفادارِ خالقِ‘ بِسپارِن و خِبِ کارارِ اِدامِه هادِن.


اِسا اونیگه بَتنِّه شِمارِ دیم بَخاردنی جا حفظ هاکِنِه و شی جلالی حضوری دِلِه بی‌عیب و گَته خِشالی ای جا پِر هاکِنِه،


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan