2 Գադի որդիները ու Ռուբէնի որդիները գացին ու Մովսէսին, Եղիազար քահանային եւ ժողովուրդին իշխաններուն հետ խօսելով՝ ըսին.
Երբ իշխան մը մեղք գործելու ըլլայ ու իր Տէր Աստուծոյն արգիլած բաներէն մէկը սխալմամբ ընելով յանցաւոր ըլլայ,
Գադին որդիները ու Ռուբէնին որդիները խիստ շատ անասուններ ունէին. ուստի տեսնելով որ Յազերի երկիրը ու Գաղաադի երկիրը անասուն պահելու յարմար տեղ են,
«Ատարովթ, Դեբոն, Յազեր, Նամրա, Եսեփոն, Եղէաղէ, Սեբամա, Նաբաւ ու Բէան՝
Հիմա այս երկիրը իբր ժառանգութիւն բաժնէ ինը ցեղին ու Մանասէին կէս ցեղին.
Ու Իսրայէլի որդիները այս քաղաքներն ու անոնց արուարձանները վիճակով Ղեւտացիներուն տուին, ինչպէս Տէրը պատուիրեր էր Մովսէսին միջոցով։
Ինչո՞ւ համար փարախներուն մէջ նստար, Որ հօտերուն մայե՞լը՝ ՝ լսես։ Ռուբէնին տոհմերուն մէջ Մեծ տարակուսանք կար։