Քու իշխաններդ ապստամբ ու գողերու ընկեր եղան. Ամէնքն ալ կաշառք սիրելով՝ պարգեւներ կը փնտռեն. Անոնք որբին դատաստանը չեն տեսներ Եւ որբեւարիին դատը անոնց առջեւ չի գար։
Այո՛, շատակեր ու անյագ շունե՛ր են, Անոնք հասկացողութենէ զուրկ հովիւներ են։ ԱմԷնքը իրենց ճամբաներուն դարձան, Ամէն մէկը իր անիրաւ վաստակը փնտռելով՝ ըսին.
Ժողովուրդին առջեւ զիս կ’անարգէք բուռ մը գարիի եւ պատառ մը հացի համար։ Կը մեռցնէք անձեր, որոնք մահապարտ չէին։ Կ’ապրեցնէիք անձեր, որոնք ապրելու չէին։ Իմ ժողովուրդիս առջեւ սուտ կը խօսիք, որը կ’ախորժի սնոտաբանութիւն լսելէ’։
Անոր գլխաւորները կաշառքով կը դատեն, Անոր քահանաները վարձքով կը սորվեցնեն, Անոր մարգարէները ստակով գուշակութիւն կ’ընեն։ Տէրոջը վրայ կը կռթնին ու կ’ըսեն. «Չէ՞ որ Տէրը մեր մէջ է. Մեր վրայ չարիք պիտի չգայ»։