7 Եւ վաղը անոնց մէջ կրակ դրէ՛ք ու Տէրոջը առջեւ անոնց վրայ խունկ դրէ՛ք եւ այն մարդը սուրբ պիտի ըլլայ, որ Տէրը կ’ընտրէ։ Ալ հերի՛ք է ըրածնիդ, ո՛վ Ղեւիի որդիներ»։
Եւ Մովսէսին ու Ահարոնին քով հաւաքուեցան ու ըսին անոնց. «Ալ հերի՛ք է ըրածնիդ. վասն զի բոլոր ժողովուրդը ամէնքն ալ սուրբ են եւ Տէրը անոնց մէջ է եւ ինչո՞ւ Տէրոջը ժողովուրդին վրայ դուք ձեզ կը բարձրացնէք»։
Ու խօսեցաւ Կորխին եւ անոր բոլոր ընկերներուն՝ ըսելով. «Վաղը Տէրը պիտի ցուցնէ թէ ո՛րն է իրը եւ ո՛րն է սուրբը ու զանիկա իրեն պիտի մօտեցնէ եւ ո՛րը որ ինքը ընտրէ, իրեն պիտի մօտեցնէ։
Բայց դուք ընտիր ցեղ մըն էք, թագաւորական քահանայութիւն, սուրբ ազգ, սեփական ժողովուրդ մը, որպէս զի հռչակէք անոր առաքինութիւնները, որ ձեզ խաւարէն իր սքանչելի լոյսին կանչեց.