5 Եւ իրենց ոտքերուն կօշիկները հինցած ու կարկտնուած էին ու վրանին ալ հին լաթեր առին եւ բոլոր իրենց պաշար առած հացը չորցած ու մգլոտած էր
Բայց հայրը ըսաւ իր ծառաներուն. ‘Հանեցէք առաջին պատմուճանը ու հագցուցէք անոր եւ մատանի դրէք անոր ձեռքը ու կօշիկներ՝ անոր ոտքերը
Ես քառասուն տարի անապատին մէջ ձեզ պտըտցուցի. ձեր վրայի լաթերը չհինցան ու ոտքերնուդ կօշիկները չմաշեցան։
Քու կօշիկներդ երկաթէ ու պղնձէ ըլլան Եւ քու ոյժդ քու օրերուդ չափ ըլլայ։
Այն օրը երբ մենք ելանք, այս պաշարի հացերնիս մեր տուներէն տաք տաք առինք եւ ահա հիմա չորցած ու մգլոտած են։
Այս գինիի տիկերը նոր էին, երբ լեցուցինք, բայց ահա պատռուած են ու այս մեր հանդերձները եւ կօշիկները ճամբուն խիստ երկայնութեանը համար հինցան»։
Իրենք ալ վարպետութիւն մը բանեցուցին. գացին պաշարներ պատրաստեցին ու իրենց էշերուն վրայ հին քուրձեր ու հին, պատռտած ու կարկտնուած գինիի տիկեր դրին
Ու Յեսուին բանակը գացին՝ Գաղգաղայի մէջ եւ անոր ու Իսրայէլի մարդոց ըսին. «Մենք հեռու երկրէ կու գանք. ուստի մեզի հետ դաշինք կնքեցէք»։