9 «Միթէ այս բաներուն համար անոնք պիտի չպատժե՞մ, կ’ըսէ Տէրը, Կամ այսպիսի ազգէ մը իմ հոգիս վրէժ պիտի չառնէ՞»։
Անոր համար զօրքերու Եհովա Տէրը, Իսրայէլի Հզօրը, այսպէս կ’ըսէ. «Աւա՜ղ, իմ հակառակորդներուս հատուցում պիտի ընեմ Ու թշնամիներէս վրէժ պիտի առնեմ։
Ուրեմն ի՞նչ պիտի ընէք այցելութեան օրը Եւ հեռուէն գալու կործանման ատենը։ Օգնութեան համար որո՞ւ պիտի դիմէք Ու ձեր փառքը ո՞ւր պիտի թողուք։
Քու բաժինդ ձորին տափակ քարերուն մէջ է։ Քու վիճակդ անոնք են, անոնք. Անոնց անգամ նուէր թափեցիր, ընծայ մատուցանեցիր։ Միթէ ես ասոնց կրնա՞մ համբերել։
Զանիկա ամայութեան դարձուցին, Որը ամայի ըլլալով իմ առջեւս սուգ բռնեց։ Բոլոր երկիրը ամայացաւ, Քանզի մարդ մը չկայ, որ այս բաներուն մասին մտածէ։
Մինչեւ ե՞րբ երկիրը սուգ պիտի բռնէ Իր բնակիչներուն չարութեանը համար Ու բոլոր դաշտին խոտը պիտի չորնայ։ Անասուններն ու թռչունները հեռացան, Վասն զի ըսին. «Անիկա մեր վախճանը պիտի չտեսնէ»։
Նայեցայ եւ ահա մարդ չկար Ու երկնքին բոլոր թռչունները փախած էին։
«Միթէ այս բաներուն համար պիտի չպատժե՞մ զանոնք, կ’ըսէ Տէրը, Կամ այսպիսի ազգէ մը իմ հոգիս վրէժ պիտի չառնէ՞»։
«Միթէ այս բաներուն համար պիտի չպատժե՞մ զանոնք, Կամ այսպիսի ազգէ մը իմ հոգիս վրէժ պիտի չառնէ՞»։
Անոր համար երկիրը սուգ պիտի բռնէ Ու անոր բոլոր բնակիչները Դաշտի գազաններուն ու երկնքի թռչուններուն հետ պիտի նուաղին Ու ծովու ձուկերն ալ պիտի սպառին։
Քեզի՛ պիտի աղաղակեմ, ո՛վ Տէր, Քանզի կրակը կերաւ արօտները Ու բոցը այրեց դաշտին բոլոր մասերը։
Լսեցէ՛ք այս խօսքը, որ ձեր վրայ իբր ողբ ըսի, Ո՛վ Իսրայէլի տուն։
«Իսրայէլի կոյսը ինկած է, անգամ մըն ալ պիտի չելլէ։ Իր երկրին վրայ ձգուած է, զանիկա վերցնող չկայ»։