Միթէ Եփրեմ իմ պատուական որդի՞ս է, Կամ սիրական զաւա՞կ մըն է. Վասն զի երբ ես անոր վրայով խօսիմ, Շարունակ զանիկա կը յիշեմ. Այս պատճառով իմ աղիքս կը գալարի անոր համար. ‘Անշուշտ անոր ողորմութիւն պիտի ընեմ’ կ’ըսէ Տէրը։
Երուսաղէմի փողոցներուն մէջ պտըտեցէ՛ք, Նայեցէ՛ք ու գիտցէ՛ք Անոր հրապարակներուն մէջ փնտռեցէ՛ք. Եթէ մարդ մը կրցա՞ք գտնել, Եթէ իրաւունք ընող, ճշմարտութիւն փնտռող մը կա՞յ, Ես այն քաղաքին թողութիւն ընեմ։
Տէրոջը խօսքը լսեցէ՛ք, ո՛վ Իսրայէլի որդիներ, Քանզի Տէրը երկրի բնակիչներուն հետ վէճ ունի, Քանզի երկրի վրայ ճշմարտութիւն չկայ ու ողորմութիւն չկայ Ու Աստուծոյ գիտութիւնը չկայ։
Այդ մէկ երրորդ մասը կրակէ պիտի անցընեմ, Զանոնք պիտի զտեմ՝ ինչպէս արծաթը կը զտուի, Զանոնք պիտի փորձեմ՝ ինչպէս ոսկին կը փորձուի. Անոնք իմ անունս պիտի կանչեն Ու ես անոնց պատասխան պիտի տամ։ Ես պիտի ըսեմ. ‘Անիկա իմ ժողովուրդս է’. Անոնք ալ՝ ‘Տէրը մեր Աստուածն է’, պիտի ըսեն»։
Անիկա արծաթ հալեցնողի ու մաքրողի պէս պիտի նստի։ Ղեւիին որդիները պիտի մաքրէ, Զանոնք ոսկիի պէս ու արծաթի պէս պիտի զտէ։ Անոնք արդարութեամբ Տէրոջը ընծայ պիտի մատուցանեն.