Թող ամբարիշտը՝ իր ճամբայէն Ու անօրէն մարդը իր խորհուրդներէն հրաժարի Եւ Տէրոջը դառնայ ու անիկա պիտի ողորմի անոր Ու մեր Աստուծոյն՝ վասն զի անիկա առատապէս կը ներէ։
Երուսաղէմի մարգարէներուն մէջ սոսկալի բան մը տեսայ. Անոնք շնութիւն կընեն ու ստութեան մէջ կը քալեն, Չարագործներուն ձեռքերը կ’ուժովցնեն, Որպէս զի ետ չդառնան իրենց չարութենէն. Անոնք ինծի Սոդոմի պէս Ու անոր բնակիչները Գոմորի պէս եղան»։
«Եթէ մարդ մը իր կինը արձակէ Եւ կինը անոր քովէն երթայ եւ ուրիշ այր մը առնէ, Անգամ մըն ալ այն կնոջ կը դառնա՞յ։ Այն երկիրը բոլորովին չի՞ պղծուիր։ Բայց դո՛ւն, թէեւ շատ հոմանիներու հետ շնութիւն ըրիր, Նորէն ինծի դարձիր, կ’ըսէ Տէրը։
Կարելի է, որ Յուդայի տունը լսէ այն բոլոր չարիքը, որ ես մտադրած եմ անոնց ընել, որպէս զի ամէն մարդ իր չար ճամբայէն դառնայ եւ ես անոնց անօրէնութիւնն ու մեղքը ներեմ»։