«Ո՛վ Փղշտացիներու երկիր, Քեզ զարնողին գաւազանը կոտրուելուն համար մի՛ ուրախանար. Քանզի օձին արմատէն քարբ պիտի ելլէ Ու անոր պտուղը կիզող թեւաւոր օձ պիտի ըլլայ։
Թէեւ Կարմեղոսի գլուխը պահուըտին՝ Զանոնք պիտի գտնեմ ու անկէ պիտի առնեմ։ Թէեւ իմ աչքերուս առջեւէն ծովուն յատակը ծածկուին, Հոն օձին պիտի հրամայեմ, որ զանոնք խայթէ։
Անօթութեամբ պիտի մաշին Ու հրատագնապ տենդով՝ ՝ եւ դառն ժանտախտով պիտի հատնին Ու անոնց վրայ գազաններուն ակռաները Ու գետնին վրայ սողացողներուն թոյնը պիտի ղրկեմ։