Այս երկրին մեծերն ու պզտիկները Պիտի մեռնին եւ պիտի չթաղուին, Անոնց համար սուգ պիտի չընեն, Իրենց մարմիններուն վրայ կտրածներ պիտի չընեն, Անոնց համար իրենց մազերը պիտի չփետտեն,
Աչքերդ բլուրներուն վերցո՛ւր ու նայէ՛, Ո՞ւր պոռնկութիւն չըրիր։ Դուն անոնց համար ճամբաներուն վրայ նստար՝ Անապատի Արաբացիին պէս Եւ քու պոռնկութիւններովդ ու չարութիւններովդ երկիրը պղծեցիր։
«Լեռներուն համար լաց ու ողբ Եւ անապատի արօտներուն համար կոծ պիտի ընեմ. Վասն զի այրեցան, անկէ մարդ չ՛անցնիր Ու խաշինքներու ձայն չի լսուիր. Օդին թռչուններէն մինչեւ անասունները փախան, գացին։