Անոր ոստերը չորնալով պիտի կոտրին, Կիները պիտի գան ու զանոնք պիտի բռնկեցնեն։ Անիկա իմաստուն ժողովուրդ չէ, Ուստի զանիկա ստեղծողը անոր վրայ պիտի չգթայ Ու զանիկա կազմողը անոր պիտի չողորմի։
Քանզի իմ ժողովուրդս յիմար է, զիս չճանչցան. Անոնք անմիտ զաւակներ են, Անոնց քով հանճար չկայ. Անոնք չարութիւն ընելու համար իմաստուն են, Բայց աղէկութիւն ընել չեն գիտեր»։
Արագիլը անգամ օդին մէջ իր որոշ ժամանակը գիտէ Ու տատրակը եւ կռունկը ու ծիծեռնակը Իրենց գալուստին ժամանակը կը ճշդեն, Բայց իմ ժողովուրդս Տէրոջը դատաստանը չի գիտեր»։
Իրենց լեզուները իրենց աղեղներուն պէս կը լարեն ստութեան համար, Բայց ճշմարտութեան համար երկրի վրայ քաջութիւն չունին. Վասն զի չարութենէ չարութիւն կ’երթան Ու զիս չեն ճանչնար, կ’ըսէ Տէրը։
Իմ ժողովուրդս գիտութիւն չունենալուն համար բնաջինջ եղաւ. Որովհետեւ դուն գիտութիւնը մերժեցիր, Ես ալ քեզ պիտի մերժեմ, որպէս զի անգամ մըն ալ ինծի քահանայ չըլլաս։ Որովհետեւ քու Աստուծոյդ օրէնքը մոռցար, Ես ալ քու որդիներդ պիտի մոռնամ։