4 Մովաբ կործանուեցաւ, Անոր պզտիկ տղաքները աղաղակ բարձրացուցին։
Որոնցմով թագաւորը բոլոր քաղաքներու Հրեաներուն հրաման տուաւ որ հաւաքուին ու իրենց կեանքը պաշտպանեն եւ իրենց վրայ յարձակող ազգին ու գաւառին բոլոր մարդիկը, տղաքներն ու կիները կոտորեն, մեռցնեն ու կորսնցնեն եւ անոնց ունեցածը յափշտակեն։
Երանի՜ անոր՝ որ քու զաւակներդ կը բռնէ Ու քարի կը զարնէ։
Այն մարդը այն քաղաքներուն պէս ըլլայ, Որոնք Տէրը կործանեց առանց խնայելու։ Անիկա առաւօտուն ողբ լսէ Ու կէսօրին՝ աղաղակ։
Որոնայիմէն աղաղակի ձայն կու գայ. ‘Աւերում ու մեծ կոտորած կայ’։
Քանզի Ղուիթի զառիվերէն Մեծ լացով պիտի ելլեն. Քանզի Որոնայիմի զառիվարէն Թշնամիները կոտորածի աղաղակ լսեցին։