11 «Մովաբ իր տղայութենէն ի վեր հանգստութեան մէջ էր, Գինիի պէս իր մրուրին վրայ կը նստէր, Ամանէ աման չթափուեցաւ, Գերութեան չգնաց. Անոր համար իր համը իր մէջ մնաց Ու հոտը չփոխուեցաւ։
Մովաբին ամբարտաւանութիւնը լսեցինք։ Անիկա խիստ ամբարտաւան է։ Անոր գոռոզութիւնը, ամբարտաւանութիւնն ու սրտմտութիւնը լսեցինք։ Անոր սնապարծ խօսքերը պարապ են։
Զօրքերու Տէրը այս լերան վրայ Բոլոր ազգերուն կոչունք մը պիտի ընէ, Պարարտ բաներու եւ հին գինիներու, Ծուծով լեցուած պարարտ բաներու Ու զտուած հին գինիներու կոչունք։
Այն ժամանակ Երուսաղէմը ճրագներով պիտի քննեմ Ու գինիի պէս իրենց մրուրին վրայ հանգիստ նստող մարդիկը պիտի պատժեմ, Որոնք իրենց սրտին մէջ կ’ըսեն՝ ‘Տէրը ո՛չ բարիք պիտի ընէ եւ ո՛չ չարիք’։