Միթէ դուն շատ եղեւնափայտեր հաւաքելովդ՝ ՝ Թագաւո՞ր պիտի ըլլաս։ Չէ՞ որ քու հայրդ կերաւ ու խմեց, Նաեւ իրաւունք ու արդարութիւն ըրաւ, Այն ատեն անոր աղէկ եղաւ։
Ուրեմն ի՞նչ ըսենք. օրէնքը մե՞ղք է։ Քա՛ւ լիցի. բայց ես մեղքը պիտի չճանչնայի, եթէ օրէնքով չըլլար. ինչպէս ցանկութիւնն ալ պիտի չգիտնայի, եթէ օրէնքը ըսած չըլլար՝ ‘Մի՛ ցանկար’։
Երանի՜ թէ անոնց սիրտն ալ այնպէս ըլլար, որ ինծմէ վախնալով միշտ իմ բոլոր պատուիրանքներս պահէին, որպէս զի իրենց աղէկ ըլլար ու իրենց որդիներուն ալ յաւիտեան։