Դուն հազարներուն ողորմութիւն կ’ընես ու հայրերուն անօրէնութեան պատիժը անոնցմէ ետքը անոնց որդիներուն կու տաս. դուն մեծ ու հզօր Աստուած ես եւ քու անունդ Զօրքերու Տէր է։
Փնտռեցէ՛ք զանիկա, որ Բազմաստեղն ու Հայկը շինեց, Որ մահուան ստուերը առաւօտեան լոյսի կը դարձնէ, Ցորեկը գիշերուան պէս կը մթնցնէ, Որ ծովուն ջուրերը կը կանչէ, Զանոնք երկրի երեսին վրայ կը տարածէ։ Անոր անունը Եհովա է,
Ինքն է որ երկնքի մէջ իր վերնատուները կը շինէ Ու անոր կամարը երկրի վրայ կը հաստատէ։ Ծովուն ջուրերը կը կանչէ Ու զանոնք երկրի երեսին վրայ կը տարածէ։ Անոր անունը Եհովա է։
Բայց հիմա լաւագոյն գաւառի մը կը փափաքին, այսինքն երկնաւորին. ուստի ամօթ չի սեպեր Աստուած անոնց Աստուածը կոչուիլը, վասն զի ինք անոնց քաղաք մը պատրաստեց։