«Ուստի անոնց՝ այս խօսքը ըսէ. ‘Գիշեր ու ցորեկ աչքերս արցունք պիտի թափեն Ու բնաւ պիտի չդադարին, Վասն զի իմ ժողովուրդիս կոյս աղջիկը մեծ կոտորածով, Խիստ սաստիկ հարուածով կոտորուեցաւ։
Ինչպէս ջրհորը իր ջուրերը կը բղխեցնէ, Անիկա ալ իր չարութիւնը այնպէս կը բղխեցնէ։ Անոր մէջ զրկանք ու յափշտակութիւն կը տեսնուի, Իմ առջեւս միշտ ցաւեր ու հարուածներ կան։
Երբ Եփրեմը իր ախտը եւ Յուդան իր վէրքը տեսաւ, Եփրեմ Ասորեստան գնաց Ու Յարեբ թագաւորին դեսպաններ ղրկեց։ Բայց անիկա ձեզ բժշկելու ու ձեր վէրքը առողջացնելու կարող չէ։