Ականջ դրի ու մտիկ ըրի, Անոնք շիտակ չեն խօսիր. Մարդ մը չկայ, որ իր չարութեան համար զղջայ Ու ըսէ թէ՝ ‘Ի՛նչ գործեցի’. Ամէնքը իրենց ընթացքին դարձան՝ Պատերազմի վազող ձիու պէս։
Վա՜յ անոնց, որ անօրէնութիւն կը խորհին Ու իրենց անկողիններուն մէջ չարութիւն կը մտածեն Եւ առաւօտեան լոյսին ատենը զանոնք կը գործադրեն, Քանզի իրենց ձեռքերուն մէջ ոյժ կայ։
Ձեռքերով չարութիւն ընելու համար Իշխանը պարգեւ կը պահանջէ Եւ դատաւորը կաշառքի կը նայի։ Մեծ մարդը իր սրտին ցանկութեանը համեմատ կը խօսի։ Այսպէս զանիկա կը ծռեն։