2 Աչքերդ բլուրներուն վերցո՛ւր ու նայէ՛, Ո՞ւր պոռնկութիւն չըրիր։ Դուն անոնց համար ճամբաներուն վրայ նստար՝ Անապատի Արաբացիին պէս Եւ քու պոռնկութիւններովդ ու չարութիւններովդ երկիրը պղծեցիր։
Ան ալ իր որբեւարութեան հանդերձները հանեց իր վրայէն ու քօղով մը ծածկուեցաւ ու փաթթուեցաւ եւ Թամնայի ճամբուն մէջ եղող Ենայիմի մուտքը նստաւ, քանզի տեսաւ որ Սելօմ մեծցաւ ու ինք անոր կին ըլլալու չտրուեցաւ։
Թագաւորը Երուսաղէմի դէմ, Ապականութեան լերան աջ կողմը, Իսրայէլի Սողոմոն թագաւորին Սիդոնացիներուն գարշելիին՝ Աստարովթին համար ու Մովաբացիներուն գարշելիին՝ Քամովսին համար ու Ամմոնին որդիներուն գարշելիին՝ Մեղքողին համար շինած բարձր տեղերը աւերեց
«Վասն զի քու լուծդ շատոնցմէ կոտրեցի, Քու կապանքներդ փրցուցի Ու դուն ըսիր. ‘Օրինազանց պիտի չըլլամ’. Սակայն ամէն բան բարձր բլուրի վրայ Եւ ամէն կանանչ ծառի տակ Ծռեցար՝ պոռնկութիւն ըրիր։
«Եթէ մարդ մը իր կինը արձակէ Եւ կինը անոր քովէն երթայ եւ ուրիշ այր մը առնէ, Անգամ մըն ալ այն կնոջ կը դառնա՞յ։ Այն երկիրը բոլորովին չի՞ պղծուիր։ Բայց դո՛ւն, թէեւ շատ հոմանիներու հետ շնութիւն ըրիր, Նորէն ինծի դարձիր, կ’ըսէ Տէրը։
Միայն թէ քու ունայնութիւնդ ճանչցիր, Որ քու Տէր Աստուծոյդ դէմ ապստամբեցար։ Եւ ամէն կանանչ ծառի տակ Քու ճամբաներդ օտարներուն տարածեցիր Ու իմ խօսքիս հնազանդութիւն չըրիր’, կ’ըսէ Տէրը։
Վասն զի երբ զանոնք տարի այն երկիրը, որ անոնց տալու համար ձեռքս վերցուցեր էի, ամէն բարձր բլուր ու ամէն տերեւախիտ ծառ տեսնելով՝ իրենց զոհերը հոն մատուցանեցին, իրենց գրգռիչ ընծաները հոն ներկայացուցին, իրենց անուշահոտ խունկերը հոն ծխեցին եւ իրենց ըմպելի նուէրները հոն մատուցանեցին»։
Անոնց մայրը պոռնկութիւն ըրաւ, Զանոնք յղացողը խայտառակութիւն գործեց։ Վասն զի ըսաւ. «Իմ տարփածուներուս ետեւէն երթամ, Որոնք իմ հացս ու ջուրս, բուրդս ու քթանս, Իւղս ու խմելիքներս ինծի կու տան»։
Այն բոլոր տեղերը, ուր պարտուած ազգերը՝ բարձր լեռներու վրայ, բլուրներու վրայ ու ամէն տերեւալից ծառերու տակ՝ իրենց աստուածները պաշտեր են, բոլորովին պէտք է կործանէք,