«Եւ դուն, որդեա՛կ իմ Սողոմոն, քու հօրդ Աստուածը ճանչցի՛ր ու անոր կատարեալ սրտով ու յօժար կամքով ծառայութիւն ըրէ՛. քանզի Տէրը սրտերը կը քննէ ու ամէն մտքերու խորհուրդները կը ճանչնայ։ Եթէ զանիկա փնտռես՝ պիտի գտնես՝ ՝ եւ եթէ զանիկա թողուս՝ ան ալ քեզ յաւիտեան պիտի մերժէ։
Գիրցան, պարարտացան Եւ չարերուն գործերն ալ գերազանցեցին։ Անոնք արդար դատաստան չեն ըներ, Որբին իրաւունքը չեն պաշտպաներ (Բայց եւ այնպէս յաջողութիւն կը գտնեն) Եւ աղքատին դատը չեն տեսներ։
Բայց ան որ կը պարծի՝ թող անով պարծի, Որ կը հասկնայ ու զիս կը ճանչնայ Եւ գիտէ թէ ե՛ս եմ Տէրը, Որ երկրի վրայ ողորմութիւն, իրաւունք ու արդարութիւն կ’ընեմ. Քանզի ես ասոնց կը հաճիմ»։
Իրենց լեզուները իրենց աղեղներուն պէս կը լարեն ստութեան համար, Բայց ճշմարտութեան համար երկրի վրայ քաջութիւն չունին. Վասն զի չարութենէ չարութիւն կ’երթան Ու զիս չեն ճանչնար, կ’ըսէ Տէրը։
Քեզի յայտնեց, ո՛վ մարդ, թէ ի՛նչ է աղէկը Ու Տէրը քեզմէ ի՛նչ կը պահանջէ, Բայց միայն իրաւունք ընել, ողորմութիւն սիրել Ու խոնարհութիւնով քու Աստուծոյդ հետ քալել։