1 Տէրը այսպէս կ’ըսէ. «Յուդայի թագաւորին տունը իջի՛ր
Տէրը Նաթանը Դաւիթին ղրկեց։ Նաթան գնաց եւ անոր ըսաւ. «Քաղաքի մը մէջ երկու մարդ կային, մէկը՝ հարուստ ու միւսը՝ աղքատ։
Տէրը Մանասէին ու անոր ժողովուրդին խօսեցաւ, բայց անոնք մտիկ չըրին։
«Եւ Յուդայի թագաւորին տանը ըսէ՛. ‘Տէրոջը խօսքը լսեցէ՛ք.
Բայց ես ձեզ ձեր գործերուն պտուղին համեմատ պիտի պատժեմ, կ’ըսէ Տէրը ու անոր անտառին մէջ կրակ պիտի բռնկցնեմ եւ ան անոր բոլորտիքը եղածը պիտի ուտէ’»։
Ու հոն այս խօսքը ըսէ՛. ‘Ո՛վ Դաւիթին աթոռին վրայ նստող Յուդայի թագաւոր, Տէրոջը խօսքին մտիկ ըրէ՛ք՝ Թէ՛ դուն եւ թէ՛ քու ծառաներդ ու ժողովուրդդ, Որ այս դռներէն կը մտնէք’։
Իսրայէլի Տէր Աստուածը այսպէս կ’ըսէ. «Գնա՛, Յուդայի Սեդեկիա թագաւորին խօսէ՛ ու անոր ըսէ՛, Տէրը այսպէս կ’ըսէ. ‘Ահա այս քաղաքը Բաբելոնի թագաւորին ձեռքը պիտի տամ, որ զանիկա կրակով այրէ։
Լսեցէ՛ք ասիկա, ո՛վ քահանաներ Ու մտիկ ըրէ՛ք, ո՛վ Իսրայէլի տուն Ու ականջ տուէ՛ք, ո՛վ թագաւորի տուն, Վասն զի ձեզի համար դատաստան կայ։ Քանզի դուք Մասփայի մէջ՝ որոգայթ Եւ Թաբօրի վրայ տարածուած վարմ եղաք։
Անգամ մըն ալ Բեթէլի մէջ մարգարէութիւն մի՛ ըներ, Քանզի անիկա թագաւորին սրբարանն է Ու թագաւորութեանը տունն է»։
Վասն զի Յովհաննէս Հերովդէսին կ’ըսէր. «Քեզի օրինաւոր չէ քու եղբօրդ կինը առնել»։