Երբ Տէրը Սիօն լերանը վրայ Ու Երուսաղէմի մէջ իր գործը կատարէ, Ասորեստանի թագաւորին հպարտացած սրտին պտուղը Եւ անոր ամբարտաւան աչքերուն փառքը պիտի պատժեմ։
Քու ծառաներուդ ձեռքով Տէրը նախատելով՝ ըսիր, Իմ կառքերուս շատութիւնովը լեռներուն բարձրերը, Լիբանանի քովերը ելայ Ու անոր բարձր եղեւինները Եւ ընտիր մայրիները պիտի կտրեմ՝ ՝ Ու անոր խիստ բարձր ծայրը, Անոր Կարմեղոսի անտառը պիտի մտնեմ՝ ՝։
Բայց եթէ շաբաթ օրը սուրբ պահելու, շաբաթ օրը բեռ չվերցնելու եւ Երուսաղէմի դռներէն ներս չմտնելու պատուէրին մտիկ չընէք, ես ալ անոր դռներուն մէջ կրակ պիտի վառեմ եւ ան պիտի ուտէ Երուսաղէմի պալատները եւ պիտի չմարի»։
Դուն խորհուրդով՝ մեծ ու գործով զօրաւոր ես, այնպէս որ ամէն մէկուն իր ճամբաներուն համեմատ ու անոր գործերուն պտուղին համեմատ հատուցում ընելու համար՝ քու աչքերդ մարդոց որդիներուն բոլոր ճամբաներուն վրայ բաց են։
Լսէ՛, ո՛վ երկիր, Ահա ես այս ժողովուրդին վրայ՝ չարիք պիտի բերեմ Իբր անոնց խորհուրդներուն պտուղը, Վասն զի իմ խօսքերուս մտիկ չըրին Եւ իմ օրէնքս ալ մերժեցին։
Սաստիկ բարկութեամբ Իսրայէլի բոլոր զօրութիւնը փշրեց, Անոր աջ ձեռքը թշնամիին երեսէն ետ քաշեց Եւ Յակոբի մէջ կրակի բոցի պէս բռնկեցաւ ու անոր բոլորտիքը կերաւ։