12 «Ով երկինք, ասոր վրայ զարմացէ՛ք. Ապշեցէ՛ք ու խիստ սոսկացէ՛ք, կ’ըսէ Տէրը,
Լսէ՛, ո՛վ երկինք եւ ականջ դի՛ր, ո՛վ երկիր, Վասն զի Տէրը կը խօսի։ «Զաւակներ մեծցուցի ու բարձրացուցի, Բայց անոնք ինծի դէմ ապստամբեցան։
Ապշեցէ՛ք ու զարմացէ՛ք, Շլացէ՛ք ու թմրեցէ՛ք. Անոնք արբած են, բայց գինիէն չէ. Անոնք կ’երերան, բայց ցքիէն չէ.
Անոր համար Տէրը այսպէս կ’ըսէ. «Հիմա ազգերուն մէջ հարցուցէք, Այսպիսի բան մը ո՞վ լսեր է։ Իսրայէլին կոյսը խիստ սոսկալի բան մը ըրաւ։
Ո՛վ երկիր, երկիր, երկիր, Տէրոջը խօսքին մտիկ ըրէ՛։
Երկրին նայեցայ եւ ահա անձեւ ու պարապ էր. Երկնքին նայեցայ ու լոյս չունէր։
Լսէ՛, ո՛վ երկիր, Ահա ես այս ժողովուրդին վրայ՝ չարիք պիտի բերեմ Իբր անոնց խորհուրդներուն պտուղը, Վասն զի իմ խօսքերուս մտիկ չըրին Եւ իմ օրէնքս ալ մերժեցին։
«Ո՛վ լեռներ ու երկրի ամուր հիմեր, Տէրոջը դատը լսեցէ՛ք, Քանզի Տէրը իր ժողովուրդին հետ դատ ունի Ու Իսրայէլին հետ պիտի վիճի»։
Վեցերորդ ժամէն մինչեւ իններորդ ժամը բոլոր երկրին վրայ խաւար եղաւ։
«Ո՛վ երկինք, ականջ դրէք որ խօսիմ Ու երկիրը բերնիս խօսքերուն թող մտիկ ընէ։